ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៤

សូម្បី​សេចក្តី​កំណាញ់​អាយតនៈ​ ក៏​ឈ្មោះថា​ កំណាញ់​ ការ​គិតតែ​កាន់​យក​នេះ​ លោក​ហៅថា​ សេចក្តី​កំណាញ់។ ពាក្យ​ថា​ មិន​ជាប់​នៅ​ ដូចជា​វារិ​មិន​ជាប់​លើ​ស្លឹក​ (ឈូក​) សេចក្តី​ថា​ ស្លឹក​ឈូក​ លោក​ហៅថា​ ស្លឹក។ ទឹក​ លោក​ហៅថា​ វារិ។ វារិ​មិន​ជាប់​ មិន​ជ្រួតជ្រាប​ មិន​ប្រឡាក់​ គឺ​មិន​ជាប់​ មិន​ជ្រួតជ្រាប​ មិន​ប្រឡាក់​ហើយនឹង​ស្លឹក​ឈូក​ យ៉ាងណាមិញ​ សេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​ និង​សេចក្តី​កំណាញ់​ មិន​ជាប់​ មិន​ជ្រួតជ្រាប​ មិន​ប្រឡាក់​ គឺ​មិន​ជាប់​ មិន​ជ្រួតជ្រាប​ មិន​ប្រឡាក់​ហើយ​ ក្នុង​បុគ្គល​នោះ​ គឺ​ក្នុង​ព្រះអរហន្ត​ខីណាស្រព​ ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ទាំង​បុគ្គល​នោះ​ មិន​ជាប់​ មិន​ជ្រួតជ្រាប​ មិន​ប្រឡាក់​ គឺ​មិន​ជាប់​ មិន​ជ្រួតជ្រាប​ មិន​ប្រឡាក់​ ចេញរួច​ហើយ​ រលាស់​ចេញ​ហើយ​ រួច​ស្រឡះ​ហើយ​ បា្រស​ចេញ​ហើយ​ ចាក​កិលេស​ទាំងនោះ​ ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​បា្រស​ចាក​សេចក្តី​សល់​វល់​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) សេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​ និង​សេចក្តី​កំណាញ់​ មិន​ជាប់​ក្នុង​បុគ្គល​នោះ​ ដូចជា​វារិ​ មិន​ជាប់​លើ​ស្លឹក​ (ឈូក​)។ ហេតុ​នោះ​ ព្រះមានព្រះភាគ​ ត្រាស់​ថា​
មុនិ​ មិន​អាស្រ័យ​នៅក្នុង​វត្ថុ​ទាំងពួង​ មិន​ធ្វើ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ទាំង​មិន​ធ្វើ​សេចក្តី​ស្អប់​ (ចំពោះ​សត្វ និង​សង្ខារ​) សេចក្តី​ខ្សឹក​ខ្សួល និង​សេចក្តី​កំណាញ់​ មិន​ជាប់​នៅក្នុង​មុនិ​នោះ​ ដូចជា​វារិ​ មិន​ជាប់​នៅ​លើ​ស្លឹក​ (ឈូក​)។
ថយ | ទំព័រទី ២៥៤ | បន្ទាប់
ID: 637349971150249419
ទៅកាន់ទំព័រ៖