ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

(ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់​សរសើរ​ថា​) ម្នាល​សារីបុត្រ ប្រពៃ​ហើយ​ ប្រពៃ​ហើយ ម្នាល​សារីបុត្រ ពិត​ណាស់ គុណជាត មាន​សទ្ធិន្ទ្រិយ​ជាដើម​នុ៎ះ ដែល​ពួក​ជន​ណា​ មិនទាន់​ដឹង មិនទាន់​ឃើញ មិនទាន់​យល់ មិនទាន់​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ មិនទាន់​ប៉ះពាល់​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ទេ ពួក​ជន​នោះ គប្បី​លុះ​ក្នុង​ការ​ជឿ​តាម​ជន​ដទៃ​ក្នុង​ហេតុ​នោះ​ថា​ សទ្ធិន្ទ្រិយ។បេ។ បញ្ញិ​ន្ទ្រិយ ដែល​បុគ្គល​ចំរើន​ហើយ ធ្វើឲ្យ​ច្រើន​ហើយ​ ជា​ធម្មជាត​ចូល​ទៅកាន់​អមតៈ មាន​អមតៈ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ខាងមុខ មាន​អមតៈ​ជាទីបំផុត។
ជន​ណា ជា​អ្នក​មិន​ជឿ​ផង ជា​អ្នកដឹង​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ដែល​បុគ្គល​មិន​ធ្វើ​ផង​ ជា​អ្នក​កាត់​តំណ​ផង ជា​អ្នកមាន​ឱកាស​កំចាត់​បង់​ហើយ​ផង ជា​អ្នក​ខ្ជាក់​ចោល​នូវ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ង​ផង​ ជន​នោះ​ឯង ឈ្មោះថា ឧត្តមបុរស។

 ពាក្យ​ថា មិន​ប្រាសចាក​តម្រេក អធិប្បាយ​ថា ពួក​ពាល​បុថុជ្ជន​ទាំងអស់​ រមែង​ត្រេកអរ សេ​ខបុគ្គល ៧ ពួក រាប់ទាំង​កល្យាណ​បុថុជ្ជន រមែង​ទ្រាន់ ព្រះអរហន្ត​មិន​ត្រេក​ មិន​ទ្រាន់។ ព្រះអរហន្ត​នោះ ជា​អ្នក​ប្រាសចាក​តម្រេក ព្រោះ​ការ​អស់​រាគៈ ហេតុតែ​លោក​ប្រាសចាក​រាគៈ​ ព្រោះ​ការ​អស់​ទោសៈ ហេតុតែ​លោក​ប្រាសចាក​ទោសៈ ព្រោះ​ការ​អស់​មោហៈ ហេតុតែ​លោក​ប្រាសចាក​មោហៈ។ ព្រះអរហន្ត​នោះ មានការ​អប់រំ​នៅ​ស្រេចហើយ
ថយ | ទំព័រទី ១០៤ | បន្ទាប់
ID: 637351056602729594
ទៅកាន់ទំព័រ៖