ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

 [១១២​] ពាក្យ​ថា ព្រោះហេតុនោះ​ ក្នុង​បទ​ថា ព្រោះហេតុនោះ បុគ្គល​នោះ​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​វាទៈ​ទាំងឡាយ គឺ ព្រោះហេតុនោះ​ ព្រោះ​ការណ៍​នោះ ព្រោះ​ទំនង​នោះ ព្រោះ​បច្ច័យ​នោះ ព្រោះ​និទាន​នោះ បុគ្គល​នោះ មិន​ញាប់ញ័រ​ ឥត​ញាប់ញ័រ មិន​កម្រើក មិន​រន្ធត់ មិន​រំជួយ មិន​ប្រែត្រឡប់​ក្នុង​វាទៈ​ទាំងឡាយ គឺ​ក្នុង​ឧប​វាទៈ​ ក្នុង​ពាក្យ​និន្ទា ក្នុង​ពាក្យ​តិះដៀល ក្នុង​ពាក្យ​បង្អាប់ ក្នុង​ពាក្យ​មិន​នាំមក​នូវ​គុណ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ព្រោះហេតុនោះ បុគ្គល​នោះ​ មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​វាទៈ​ទាំងឡាយ។ ហេតុ​នោះ ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​
មួយទៀត សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ ជា​បុថុជ្ជន គប្បី​ពោល​ដោយ​កិលេស​ណា​ បុគ្គល​នោះ មិន​ធ្វើ​កិលេស​នោះ​ឲ្យ​ជា​ប្រធាន ព្រោះហេតុនោះ បុគ្គល​នោះ មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​វាទៈ​ទាំងឡាយ។
[១១៣​] បុគ្គល​ជា​អ្នក​ប្រាសចាក​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ជា​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​កំណាញ់​ ជាមុ​និ​ មិន​ពោល​ក្នុង​ហេតុ​ដ៏​ខ្ពស់​ទេ​ មិន​ពោល​ក្នុង​ហេតុ​ដ៏​ស្មើ​ទេ​ មិន​ពោល​ក្នុង​ហេតុ​ដ៏​ថោកទាប​ទេ​ ជា​អ្នក​មិន​មាន​កប្បៈ​ មិនដល់​នូវ​កប្បៈ​។
ថយ | ទំព័រទី ១៣៣ | បន្ទាប់
ID: 637351071165567720
ទៅកាន់ទំព័រ៖