ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

[១៩៥​] មុនិ​ ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ ជា​ធី​រៈ​នោះ​ ដឹង​នូវ​ពួក​ជន​ទាំង​នុ៎ះ​ថា​ ជា​អ្នក​អាស្រ័យ​ (នូវ​ទិដ្ឋិ​) ផង​ ដឹង​នូវ​និស្ស័យ​ទាំងឡាយ​ផង​ លុះ​ដឹង​ហើយ ទើប​ជា​អ្នក​រួច​ស្រឡះ​ រមែង​មិនដល់​នូវ​វិវាទ​ មិន​អន្ទោល​ទៅ​ក្នុង​ភព​តូច​ភព​ធំ​។

 [១៩៦​] ពាក្យ​ថា​ ដឹង​នូវ​ពួក​ជន​ទាំង​នុ៎ះ​ ថា​ជា​អ្នក​អាស្រ័យ​ (នូវ​ទិដ្ឋិ​) ផង​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ពួក​ជន​ទាំង​នុ៎ះ​ គឺ​បុគ្គល​អ្នក​លុះ​ក្នុង​ទិដ្ឋិ​។ ពាក្យ​ថា​ ជា​អ្នក​អាស្រ័យ​ គឺ​ដឹង​ថា​ ជា​អ្នក​អាស្រ័យ​សស្ស​តទិដ្ឋិ​ ដឹង​ថា​ជា​អ្នក​អាស្រ័យ​ឧច្ឆេទ​ទិដ្ឋិ​ ដឹង​ ស្គាល់​ ថ្លឹង​ ពិចារណា​ ឈ្វេងយល់​ ធ្វើឲ្យ​ប្រាកដ​ថា​ ជា​អ្នក​អាស្រ័យ​សស្ស​តទិដ្ឋិ​ និង​ឧច្ឆេទ​ទិដ្ឋិ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ដឹង​នូវ​ពួក​ជន​ទាំង​នុ៎ះ​ថា​ ជា​អ្នក​អាស្រ័យ​ (នូវ​ទិដ្ឋិ​) ផង​។
 [១៩៧​] ពាក្យ​ថា​ មុនិ​ ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​នោះ​ ដឹង​នូវ​និស្ស័យ​ទាំងឡាយ​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ មុនិ​ សេចក្តី​ថា​ ញាណ​ លោក​ហៅថា​ មោនៈ​។បេ។ មុនិ​នោះ​ កន្លង​នូវ​បណ្តាញ​ ជា​គ្រឿង​ជាប់​ចំពាក់​។ មុនិ​ដឹង​ថា​ បុគ្គល​នេះ​ អាស្រ័យ​សស្ស​តទិដ្ឋិ​ ដឹង​ថា​ បុគ្គល​នេះ​ អាស្រ័យ​ឧច្ឆេទ​ទិដ្ឋិ​ ដឹង​ ស្គាល់​ ថ្លឹង​ ពិចារណា​ ឈ្វេងយល់​ ធ្វើឲ្យ​ប្រាដក​ថា​ បុគ្គល​នេះ អាស្រ័យ​សស្ស​តទិដ្ឋិ​ និង​ឧច្ឆេទ​ទិដ្ឋិ​។
ថយ | ទំព័រទី ២០១ | បន្ទាប់
ID: 637351653022435089
ទៅកាន់ទំព័រ៖