ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

ពាក្យ​ថា​ មុនិ​ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​នោះ​ គឺជា​បណ្ឌិត​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ អ្នកមាន​សេចក្តី​ត្រាស់​ដឹង​ អ្នកមាន​ញាណ​ អ្នកមាន​សេចក្តី​ឈ្វេងយល់​ អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ជា​គ្រឿង​កំចាត់​កិលេស​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) មុនិ​ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​នោះ​ ដឹង​នូវ​និស្ស័យ​ទាំងឡាយ​។
 [១៩៨​] ពាក្យ​ថា​ លុះ​ដឹង​ហើយ​ ទើប​ជា​អ្នក​រួច​ស្រឡះ​ រមែង​មិនដល់​នូវ​វិវាទ​ គឺ​លុះ​ដឹង​ ស្គាល់​ ថ្លឹង​ ពិចារណា​ ឈ្វេងយល់​ ធ្វើឲ្យ​ប្រាកដហើយ​ ទើប​ជា​អ្នក​រួច​ រួច​ស្រឡះ​ រួចផុត​ រួច​ស្រឡះ​ដោយ​ប្រពៃ​ ដោយ​អច្ច​ន្ត​អនុ​បាទា​វិមោក្ខ​ គឺថា​ លុះ​ដឹង​ ស្គាល់​ ថ្លឹង​ ពិចារណា​ ឈ្វេង​យល់​ ធ្វើឲ្យ​ប្រាកដ​ថា​ សង្ខារ​ទាំងពួង​មិន​ទៀង​ ហើយ​ជា​អ្នក​រួច​ រួច​ស្រឡះ​ រួចផុត​ រួច​ដោយ​ប្រពៃ​ ដោយ​អច្ច​ន្ត​អនុ​បាទា​វិមោក្ខ​ លុះ​ដឹង​ ស្គាល់​ ថ្លឹង​ ពិចារណា​ ឈ្វេងយល់​ ធ្វើឲ្យ​ប្រាកដ​ថា​ សង្ខារ​ទាំងពួង​ជា​ទុក្ខ ថា​ធម៌​ទាំងពួង​ជា​អនត្តា​។បេ។ ថា​ វត្ថុ​ណាមួយ​ មាន​កិរិយា​កើត​ជា​ធម្មតា​ វត្ថុ​ទាំងអស់​នោះ​ មាន​កិរិយា​រលត់​ទៅវិញ​ជា​ធម្មតា​ ហើយ​ជា​អ្នក​រួច​ រួច​ស្រឡះ​ រួចផុត​ រួច​ស្រឡះ​ដោយ​ប្រពៃ​ ដោយ​អច្ច​ន្ត​អនុ​បាទា​វិមោក្ខ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) លុះ​ដឹង​ហើយ​ ទើប​ជា​អ្នក​រួច​ស្រឡះ​។ ពាក្យ​ថា​ រមែង​មិនដល់​នូវ​វិវាទ​ គឺ​រមែង​មិន​ធ្វើ​នូវ​កិរិយា​ឈ្លោះប្រកែក​ មិន​ធ្វើ​នូវ​ជម្លោះ​ មិន​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ប្រកួត​ប្រកាន់​ មិន​ធ្វើ​នូវ​វិវាទ​ មិន​ធ្វើ​នូវ​ការទាស់ទែង​។ សម​ដូច​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ដែល​ព្រះមានព្រះភាគ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ២០២ | បន្ទាប់
ID: 637351653448115212
ទៅកាន់ទំព័រ៖