ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

សមណៈ​ទេ​ គឺថា​ ទាំងអស់គ្នា​ សុទ្ធតែ​ជា​បុគ្គល​មាន​បញ្ញា​ដ៏​លើស​ មាន​បញ្ញា​ប្រសើរ​ មាន​បញ្ញា​វិសេស​ មាន​បញ្ញា​ជា​ប្រធាន​ មាន​បញ្ញា​ដ៏​ឧត្តម​ មាន​បញ្ញា​ដ៏បវរ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ឥតមាន​អ្នកណាមួយ​ ជា​បុគ្គល​ពាល​ក្នុង​ពួក​សមណៈ​ទេ​។ ហេតុ​នោះ​ ព្រះមានព្រះភាគ​ ត្រាស់​ថា​
ប្រសិនបើ​បុគ្គល​ទន់​អន់​ដោយសារ​សំដី​របស់​បុគ្គល​ដទៃ (បុគ្គល​នោះ​) នឹង​មាន​បញ្ញា​ថោកទាប​ជាមួយ​ មួយទៀត​ បុគ្គល​ជា​វេទគូ​ ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ដោយខ្លួន​ឯង​បាន​ ឥតមាន​អ្នកណាមួយ​ ជា​បុគ្គល​ពាល​ក្នុង​ពួក​សមណៈ​ទេ​។
[២៦៣​] បុគ្គល​ទាំងឡាយ​ណា​ សរសើរ​ធម៌​ដទៃ​ អំពី​ធម៌​នេះ​ បុគ្គល​ទាំងឡាយ​នោះ​ ឈ្មោះថា​ អ្នក​ភ្លាត់​ចាក​សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ ជា​បុគ្គល​មិន​ពេញលេញ​ បុគ្គល​អ្នកមាន​លទ្ធិ​ដូចជា​កំពង់​ទាំងឡាយ​ តែង​ពោល​ដោយ​ច្រើន​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ព្រោះថា​ បុគ្គល​ទាំងឡាយ​នោះ​ ត្រេកអរ​ក្រៃលែង​ ដោយ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​នឹង​ទិដ្ឋិ​របស់​ខ្លួន​។

 [២៦៤​] ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​ទាំងឡាយ​ណា​ សរសើរ​ធម៌​ដទៃ​ អំពី​ធម៌​នេះ​ បុគ្គល​ទាំងឡាយ​នោះ​ ឈ្មោះថា​ អ្នក​ភ្លាត់​ចាក​សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ ជា​បុគ្គល​មិន​ពេញលេញ​ គឺ​បុគ្គល​ទាំងឡាយ​ណា​ សរសើរ​ធម៌​ ទិដ្ឋិ​ បដិបទា​
ថយ | ទំព័រទី ២៣៦ | បន្ទាប់
ID: 637351669057495673
ទៅកាន់ទំព័រ៖