ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

ប្រាស​ចេញ ចាក​ជម្លោះ ចាក​ការ​ប្រកាន់ ចាក​ការទាស់ទែង ចាក​វិវាទ​ និង​ការ​បែកខ្ញែក តែង​នៅ​ដោយចិត្ត​ដែល​ប្រាសចាក​ដែន​គឺ​កិលេស ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) បុគ្គល​កាល​ឃើញ​ទោស​នេះ​ហើយ​ រមែង​មិន​ទាស់ទែង​ទេ។
 [២៩០​] ពាក្យ​ថា​ ឃើញច្បាស់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ ជា​ភូមិ​មិន​មាន​វិវាទ ជាទី​ក្សេមក្សាន្ត​ អធិប្បាយ​ថា​ អមត​និព្វាន​ ហៅថា​ ភូមិ​មិន​មាន​វិវាទ​ បានខាង​ការ​រម្ងាប់​សង្ខារ​ទាំងពួង​ ការ​លះបង់​ឧបធិ​ទាំងពួង​ ការ​អស់​តណ្ហា​ ការប្រាសចាក​រាគៈ​ ការ​រលត់ទុក្ខ​ និព្វាន​។ បុគ្គល​កាល​ឃើញ ប្រទះ​ រមិលមើល​ សំឡឹង​មើល​ ពិនិត្យមើល​ នូវ​ភូមិ​មិន​មាន​វិវាទ​នុ៎ះ ថា​ជា​ទី​ក្សេមក្សាន្ត​ ជាទី​ពំនាក់​ ជាទី​ជ្រកកោន​ ជាទី​រឭក​ ជាទី​មិន​មាន​ភ័យ​ ជាទី​ទៀងទាត់​ ជាទី​មិន​ស្លាប់​ ជាទី​មិន​មាន​កិលេស​ជា​គ្រឿង​ចាក់ស្រេះ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ឃើញច្បាស់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ជា​ភូមិ​មិន​មាន​វិវាទ​ ជាទី​ក្សេមក្សាន្ត​។ ហេតុ​នោះ​ ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​
ផល​ គឺ​សេចក្តី​សរសើរ​នុ៎ះ​ មាន​បន្តិចបន្តួច​ មិន​អាច​ដើម្បី​រម្ងាប់​បានទេ​ តថាគត​ពោល​នូវ​ផល​នៃ​វិវាទ​ថា​មាន​ ២ ប្រការ​ បុគ្គល​កាល​ឃើញ​ទោស​នេះ​ហើយ​ ឃើញច្បាស់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ ជា​ភូមិ​មិន​មាន​វិវាទ​ ជាទី​ក្សេមក្សាន្ត​ រមែង​មិន​ទាស់ទែង​ទេ​។
ថយ | ទំព័រទី ២៥២ | បន្ទាប់
ID: 637351676181550766
ទៅកាន់ទំព័រ៖