ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

ឈ្មោះថា​កន្លង​ផុត​សេចក្តី​ចំរើន​ និ​ងសេចក្តី​សាបសូន្យ​។ ព្រះអរហន្ត​នោះ​ មាន​អរិយ​វាស​នៅ​រួចហើយ​ មានការ​ប្រព្រឹត្តិ​សន្សំ​ហើយ​។បេ។ ភព​ថ្មី​នៃ​ព្រះអរហន្ត​នោះ​ មិន​មាន​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) មិន​ប្រាថ្នា​នូវ​សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ និ​ងសេចក្តី​មិន​បរិសុទ្ធិ​។
 [៣១០​] អធិប្បាយ​ពាក្យ​ថា​ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​វៀរ​ មិន​ប្រកាន់​សេចក្តី​ស្ងប់​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ វៀរ​ គឺ​ វៀរ​ទួទៅ​ វៀរ​ស្រឡះ​ វៀរ​ចំពោះ​ ឃ្លាត​ចេញ​ រលាស់​ចេញ​ រួច​ស្រឡះ​ ប្រកប​ ប្រាសចាក​សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ និ​ងមិន​បរិសុទ្ធិ​ រមែង​នៅ​ដោយចិត្ត​ដែល​ប្រាសចាក​ដែន​គឺ​កិលេស​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) វៀរ​ ពាក្យ​ថា​ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ គឺ​គប្បី​ត្រាច់​ទៅ​ គប្បី​ត្រាច់​ទៅ​ផ្សេង​ ៗ គប្បី​ញុំាង​ឥរិយាបថ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ គប្បី​ញុំាង​ការប្រព្រឹត្តិ​ឥរិយាបថ​ឲ្យ​កើត​ គប្បី​រក្សា​ឥរិយាបថ​ គប្បី​បំពេញ​ឥរិយាបថ​ គប្បី​បង្រ្គប់​ឥរិយាបថ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​វៀរ​។ ពាក្យ​ថា​ មិន​ប្រកាន់​សេចក្តី​ស្ងប់​ សេចក្តី​ថា​ ទិដ្ឋិ​ ៦២​ លោក​ហៅថា​ សេចក្តី​ស្ងប់​។ បុគ្គល​មិន​ប្រកាន់​ មិន​ស្ទាបអង្អែល​ មិន​ប្រកាន់​ស្អិត​ នូវ​សេចក្តី​ស្ងប់​គឺ​ទិដ្ឋិ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​វៀរ​ មិន​ប្រកាន់​សេចក្តី​ស្ងប់​។ ហេតុ​នោះ​ ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៥ | បន្ទាប់
ID: 637351695702066115
ទៅកាន់ទំព័រ៖