ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៥

 [៣៧៧​] ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​នោះ​ធ្វើ​សេនា​ណាមួយ​ដែល​ខ្លួន​ឃើញ​ ឮ ឬប៉ះពាល់​ហើយ​ ឲ្យ​វិនាស​ក្នុង​ធម៌​ទាំងពួង​ អធិប្បាយ​ថា​ មារសេនា​ លោក​ហៅថា​ សេនា​។ កាយទុច្ចរិត​ ជា​មារសេនា​ វចីទុច្ចរិត​ ជា​មារសេនា​ មនោ​ទុច្ចរិត​ ជា​មារសេនា​ រាគៈ​ ទោសៈ​ មោហៈ​ កោ​ធៈ​ ឧបនាហៈ​ មក្ខៈ​ បឡា​សៈ​ ឥស្សា​ មច្ឆរិយៈ​ មាយា​ សា​ឋេយ្យៈ​ ថម្ភៈ​ សា​រម្ភៈ មានះ​ អតិមានះ​ មទៈ​ បមា​ទៈ​ កិលេស​ទាំងពួង​ ទុច្ចរិត​ទាំងពួង​ សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ទាំងពួង​ សេចក្តី​ក្តៅ​ក្រហាយ​ទាំងពួង​ ការ​អន្ទះអន្ទែង​ទាំងពួង​ អកុសលា​ភិ​សង្ខារ​ទាំងពួង​ ជា​មារសេនា​។ សម​ដូចជា​ព្រះពុទ្ធដីកា​នេះ​ ដែល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​
កាម​ទាំងឡាយ​ ជា​សេនា​ទី​ ១ របស់​អ្នក​ សេចក្តី​មិន​ត្រេកអរ​ គេ​ហៅថា​សេនា​ទី​ ២ សេចក្តី​ស្រេកឃ្លាន​ ជា​សេនា​ទី​ ៣ របស់​អ្នក​ តណ្ហា​ គេ​ហៅថា​ សេនា​ ទី​ ៤ ថីនមិទ្ធៈ​ ជា​សេនា​ ទី​ ៥ របស់​អ្នក​ សេចក្តី​ខ្លាច​ គេ​ហៅថា​ សេនា​ទី​ ៦ វិចិកិច្ឆា​ ជា​សេនា​ទី​ ៧ របស់​អ្នក​ ការ​លុបគុណ​គេ​ ការ​រឹងរូស​ ជា​សេនា​ទី​ ៨ របស់​អ្នក​ លាភៈ​ សេចក្តី​សរសើរ​ សក្ការៈ​ យស​ ដែល​បុគ្គល​បាន​ខុស​ហើយ​ក្តី​ បុគ្គល​លើកខ្លួន​ក្តី​ បុគ្គល​បង្អាប់​អ្នកដទៃ​ក្តី​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៤ | បន្ទាប់
ID: 637351809253914434
ទៅកាន់ទំព័រ៖