ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៦

ទាំងឡាយ​ហើយ មិន​ត្រូវ​ពោលតប​នឹង​ជន​ទាំងនោះ​ដោយ​ពាក្យ​អាក្រក់​ទេ​ ព្រោះថា ជន​អ្នក​ស្ងប់ រមែង​មិន​ធ្វើ​នូវ​សត្រូវ​តប​ឡើយ​។

 [៧៧​] អធិប្បាយ​ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​ត្រូវ​គេ​ប្រទូស្ត​ហើយ បើ​ឮនូវ​សំដីច្រើន​របស់​សមណៈ​ទាំងឡាយ ឬរបស់​ជន​មាន​មាត់ពាក្យ​ច្រើន​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា ត្រូវ​គេ​ប្រទូស្ត​ហើយ គឺ​ត្រូវ​គេ​ប្រទូស្ត ជេរ កោសរូស ប្រទេច តិះដៀល​ បន្តុះ​បង្អាប់​ហើយ។ ពាក្យ​ថា របស់​សមណៈ​ទាំងឡាយ គឺ​ពួក​ជន​ណាមួយ ក្រៅអំពី​សាសនា​នេះ​ នៅក្នុង​ពួក​បរិ​ព្វា​ជក ប្រកប​ក្នុង​ពួក​បរិ​ព្វា​ជក។ ពាក្យ​ថា របស់​ជន​មាន​មាត់ពាក្យ​ច្រើន​ទាំងឡាយ​ គឺ​ពួក​ក្សត្រិយ៍​ផង ព្រាហ្មណ៍​ផង វេស្សៈ​ផង សុទ្ទៈ​ផង គ្រហស្ថ​ផង បព្វជិត​ផង ទេវតា​ផង​ មនុស្ស​ផង​។ ពួក​ជន​នោះ គប្បី​ជេរ គប្បី​ផ្តាសា គប្បី​ខឹង គប្បី​ខឹង​ខ្លាំង​ គប្បី​បៀតបៀន គប្បី​បៀតបៀន​ខ្លាំង គប្បី​ធ្វើទុក្ខ​បុកម្នេញ គប្បី​ធ្វើទុក្ខ​ខ្លាំង​ គប្បី​ធ្វើ​នូវ​ការបៀតបៀន ដោយ​ពាក្យ​ដ៏​ច្រើន​ ដែល​មិនជា​ទី​ប្រាថ្នា​ មិនជា​ទីស្រឡាញ់ មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត។ បើឮ ស្តាប់ ចាប់បាន ចាំ​បាន កំណត់​បាន នូវ​សំដីច្រើន​របស់​ពួក​ជន​នោះ​ ដែល​មិនជា​ទី​ប្រាថ្នា មិនជា​ទីស្រឡាញ់ មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) បុគ្គល​ត្រូវ​គេ​ប្រទូស្ត​ហើយ បើ​ឮសំដីច្រើន​របស់​សមណៈ​ទាំងឡាយ​ ឬរបស់​ជន​មាន​មាត់ពាក្យ​ច្រើន​ទាំងឡាយ។
ថយ | ទំព័រទី ១១១ | បន្ទាប់
ID: 637351977338502461
ទៅកាន់ទំព័រ៖