ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៦

អធិប្បញ្ញា​សិក្ខា​ ១។ អធិសីល​សិក្ខា តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ មាន​សីល សង្រួម​ល្អ​ក្នុង​បាតិមោក្ខ​សំវរៈ​ បរិបូណ៌​ដោយ​អាចារៈ និង​គោ​ចរៈ ឃើញ​ភ័យ​ក្នុង​ទោស​សូម្បី​បន្តិចបន្តួច សមាទាន សិក្សា​ក្នុង​សិក្ខាបទ​ទាំងឡាយ​ សីលក្ខន្ធ​តូច សីលក្ខន្ធ​ធំ សីល​ជាទី​ពឹង សីល​ជា​ខាងដើម ការប្រព្រឹត្តិ ការ​សង្រួម ការ​រវាំង​ ជា​ប្រធាន ជា​ប្រមុខ ដើម្បី​បាន​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ នេះ អធិសីល​សិក្ខា។
 អធិចិត្ត​សិក្ខា តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ ជា​អ្នក​ស្ងាត់​ចាក​កាម​ទាំងឡាយ​ ស្ងាត់​ចាក​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ ចូល​បឋមជ្ឈាន ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ ប្រកបដោយ​វិចារៈ មាន​បីតិ​ និង​សុខ ដែល​កើត​អំពើ​សេចក្តី​ស្ងប់ស្ងាត់ ព្រោះ​រម្ងាប់​វិតក្កៈ និង​វិចារៈ ចូល​ទុតិយជ្ឈាន​ ជា​ធម្មជាត​កើត​ក្នុង​សន្តាន​នៃ​ខ្លួន ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា គឺ​សទ្ធា មាន​សភាព​ជា​ចិត្ត​ខ្ពស់​ឯក​ មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈ មានតែ​បីតិ និង​សុខៈ ដែល​កើតអំពី​សមាធិ។ ព្រោះ​នឿយណាយ​ចាក​បីតិ​ផង​ ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា​ផង មានស្មារតី​ដឹងខ្លួន​ដោយ​ប្រពៃ​ផង ទទួល​សុខ​ដោយ​នាមកាយ​ផង​ ព្រះ​អរិយៈ​ទាំងឡាយ តែង​សរសើរ​បុគ្គល​ដែល​បាន​តតិយជ្ឈាន​នោះ​ថា បុគ្គល​នោះ ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា​ មានស្មារតី មានធម៌​ជា​គ្រឿង​នៅជា​សុខ​ដូច្នេះ ព្រោះ​តតិយជ្ឈាន​ណា ក៏​ចូល​តតិយជ្ឈាន​នោះ
ថយ | ទំព័រទី ១៧ | បន្ទាប់
ID: 637351911298322801
ទៅកាន់ទំព័រ៖