ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៦

 [១៦៤​] ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​នោះ​រមែង​មិន​សោក​ ព្រោះ​សត្វ និង​សង្ខារ​ដែល​មិន​មាន​ អធិប្បាយ​ថា​ បុគ្គល​រមែង​មិន​សោក​រក​វត្ថុ​ដែល​ត្រូវ​ប្រែប្រួល ឬកាល​វត្ថុ​ប្រែប្រួល​ហើយ​ មិន​សោក​ គឺ​មិន​សោក​ថា​ ចក្ខុ​របស់​អញ​ ប្រែប្រួល​ហើយ​ មិន​សោក​ មិន​លំបាក​ មិន​ខ្សឹកខ្សួល​ មិន​គក់​ទ្រូង​ មិនដល់​នូវ​ការ​វង្វេង​ថា​ សោតៈ​របស់​អញ​ ឃានៈ​របស់​អញ​ ជិវ្ហា​របស់​អញ​ កាយ​របស់​អញ​ រូប​របស់​អញ​ សំឡេង​របស់​អញ​ ក្លិន​របស់​អញ​ រស​របស់​អញ​ ផ្សព្វ​របស់​អញ​ ត្រកូល​របស់​អញ​ ​ពួក​របស់​អញ​ អាវាស​របស់​អញ​ លាភ​របស់​អញ​។បេ។ ញាតិសាលោហិត​របស់​អញ​ប្រែប្រួល​ហើយ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) បុគ្គល​រមែង​មិន​សោក​ ព្រោះ​សត្វ និង​សង្ខារ​ដែល​មិន​មាន​ យ៉ាងនេះ​ខ្លះ​។ មួយទៀត​ បុគ្គល​ដែល​ត្រូវ​ទុក្ខវេទនា​ មិនជា​ទី​ត្រេកអរ​ ពាល់ត្រូវ​ គ្រប​សង្កត់​ រួបរឹត​ ទន្រ្ទាន​ហើយ​ រមែង​មិន​សោក​ មិន​លំបាក​ មិន​ខ្សឹកខ្សួល​ មិន​គក់​ទ្រូង​ មិនដល់​នូវ​ការ​វង្វេង​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) បុគ្គល​នោះ​ រមែង​មិន​សោក​ ព្រោះ​សត្វ និង​សង្ខារ​ដែល​មិន​មាន​ យ៉ាងនេះ​ខ្លះ​។ មួយទៀត​ បុគ្គល​ដែល​ត្រូវ​ចក្ខុរោគ​ពាល់ត្រូវ​ គ្រប​សង្កត់​។បេ។ ត្រូវ​សម្ផស្ស​នៃ​របោម​ មូស​ ខ្យល់​ កំ​ដៅ​ថ្ងៃ​ និង​ពស់​ ពាល់ត្រូវ គ្រប​សង្កត់​ រួបរឹត​ ទន្រ្ទាន​ហើយ​ រមែង​មិន​សោក​ មិន​លំបាក​ មិន​ខ្សឹកខ្សួល​ មិន​គក់​ទ្រូង​ មិនដល់​នូវ​ការ​វង្វេង​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​)
ថយ | ទំព័រទី ១៩២ | បន្ទាប់
ID: 637353639529505627
ទៅកាន់ទំព័រ៖