ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៦

នៅក្នុង​រោង​ឆាន់ នៅក្នុង​បារាំ នៅក្នុង​ម្លប់ឈើ​បែបនេះ​ ស្រមណ៍​នោះ​មាន​ស័ក្តិធំ។ មួយទៀត ភិក្ខុ​ធ្វើមុខ​ស្រងូត​ស្រងាត់ ធ្វើមុខ​ស្រពោន​ស្រពាប់​ បំភាន់​បំ​ភាំង និយាយ​រាក់ទាក់ ត្រូវ​គេ​សរសើរ​ដោយអំណាច​មាត់ ក៏​ពោល​សំដី​ដ៏​ជ្រៅ កំបាំង​ ល្អិត ដ៏​បិទបាំង ប្រកប​ព្រមដោយ​ព្រះនិព្វាន​ដែល​ជា​លោកុត្តរធម៌ ប្រាកដ​ដូចនោះ​ថា​ ស្រមណ៍​នេះ ជា​អ្នក​បាន​វិហារ​សមាបត្តិ​ទាំងឡាយ ដ៏​រំងាប់ មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ។ កិរិយា​ធ្វើមុខ​ស្រពោន​ ភាព​នៃ​ការ​ធ្វើមុខ​ស្រពោន កិរិយា​បំភាន់ អាការ​នៃ​ការ​បំភាន់ ភាព​នៃ​ការ​បំភាន់ មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ឯណា​ នេះ​លោក​ហៅថា វត្ថុ​នៃ​ការកុហក​ចំណែកខាង​ការ​ពោល​ក្នុង​ទី​ជិត។
 វត្ថុ​នៃ​ការកុហក​ទាំង ៣ នេះ ព្រះពុទ្ធ​មានជោគ​បាន​លះបង់​ ក្បិល​ក្របែល រំលត់ រំលាយ រំសាយ​រំសោះ ធ្វើ​មិន​គួរឲ្យ​កើតឡើង​បាន ដុត​ដោយ​ភ្លើង​គឺ​ញាណ​ហើយ​ ហេតុ​នោះ ព្រះពុទ្ធ ឈ្មោះថា ព្រះអង្គ​មិន​កុហក ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) ព្រះអង្គ​មិន​កុហក។
 [១៩៩​] អធិប្បាយ​ពាក្យ​ថា ព្រះអង្គ​ជា​មេ​ពួក​ ទ្រង់​យាង​មក​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា ព្រះអង្គ​ជា​មេ​ពួក គឺ​ព្រះមានព្រះភាគ​ជា​មេ​ពួក។ ព្រះមានព្រះភាគ ឈ្មោះថា មេ​ពួក ព្រោះ​ជា​អាចារ្យ​របស់​ពួក។ ឈ្មោះថា មេ​ពួក ព្រោះ​ជា​គ្រូ​របស់​ពួក។ ឈ្មោះថា មេ​ពួក ព្រោះ​គ្រប់គ្រង​ពួក។ ឈ្មោះថា មេ​ពួក ព្រោះ​ទូន្មាន​ពួក។ ឈ្មោះថា មេ​ពួក​ ព្រោះ​ប្រដែប្រដៅ​ពួក។
ថយ | ទំព័រទី ២៥១ | បន្ទាប់
ID: 637353662629838602
ទៅកាន់ទំព័រ៖