ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

ក្នុង​កាល​ខ្លះ ក្រោធ​គ្រាន់តែ​ធ្វើឲ្យ​ធ្លុះ​ធ្លាយ​ដាច់ដាច តែ​មិនទាន់​បំបាក់​បំបែក​នៅឡើយ ក៏​មាន។ ក្នុង​កាល​ខ្លះ ក្រោធ​គ្រាន់តែ​បំបាក់បំបែក តែ​មិនទាន់​អូស​ទាញ​មក​នូវ​អវយវៈ​តូច និង​អវយវៈ​ធំ​នៅឡើយ ក៏​មាន។ ក្នុង​កាល​ខ្លះ ក្រោធ​គ្រាន់តែ​ទាញ​កន្រ្តាក់​មក​នូវ​អវយវៈ​តូច និង​អវយវៈ​ធំ តែ​មិនទាន់​ញ៉ាំង​ជីវិត​ឲ្យ​វិនាស​នៅឡើយ​ ក៏​មាន។ ក្នុង​កាល​ខ្លះ ក្រោធ​គ្រាន់​តែ​ញុំាង​ជីវិត​ឲ្យ​វិនាស តែ​មិនទាន់​តាំងនៅ​ក្នុង​ការ​លះ និង​ការ​បរិច្ចាគ (ជីវិត​) ទាំងអស់គ្នា​នៅឡើយ​ក៏​មាន។ ក្នុង​កាលណា​ បុគ្គល​អ្នក​ក្រោធ​សម្លាប់​បុគ្គល​ដទៃ ហើយ​សម្លាប់​ខ្លួន ក្នុង​កាលនោះ ក្រោធ​ក៏​ដល់​នូវ​សភាព​ដ៏​ចំរើន​ក្រៃលែង ដល់​នូវ​សភាព​ដ៏​ទូលំទូលាយ​ដ៏​ក្រៃលែង ដោយហេតុ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោធ​នុ៎ះ​ ដែល​បុគ្គល​ណា បាន​លះបង់ កាត់ផ្ដាច់ ចូល​ទៅ​រម្ងាប់ រម្ងាប់​ចំពោះ ធ្វើ​មិន​គួរ​ឲ្យ​កើត​ឡើង​បាន ដុត​ដោយ​ភ្លើង គឺ​ញាណ​ហើយ បុគ្គល​នោះ​ ហៅថា អ្នក​កំចាត់​បង់។ បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា អ្នក​កំចាត់​បង់ ព្រោះ​លះ​ក្រោធ​ហើយ​ ឈ្មោះថា អ្នក​កំចាត់​បង់ ព្រោះ​កំណត់​ដឹង​នូវ​វត្ថុ​ក្រោធ​ហើយ ឈ្មោះថា​ អ្នក​កំចាត់​បង់ ព្រោះ​កាត់​ផ្តាច់​នូវ​ហេតុ​នៃ​ក្រោធ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) អ្នក​កំចាត់​បង់។
ថយ | ទំព័រទី ១០៣ | បន្ទាប់
ID: 637354368774131934
ទៅកាន់ទំព័រ៖