ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

ពាក្យ​ថា អ្នក​មិន​មានទុក្ខ សេចក្តី​ថា រាគៈ​ជា​ទុក្ខ ទោសៈ​ជា​ទុក្ខ មោហៈ​ជា​ទុក្ខ ក្រោធ​ជា​ទុក្ខ ការ​ចងក្រោធ​ទុកជា​ទុក្ខ។បេ។ អភិសង្ខារ​ ជាអកុសល​ទាំងពួង​ជា​ទុក្ខ។ ទុក្ខ​ទាំង​នុ៎ះ បុគ្គល​ណា​លះបង់ កាត់​ផ្តាច់ ចូល​ទៅ​រម្ងាប់ រម្ងាប់​ចំពោះ ធ្វើ​មិន​គួរឲ្យ​កើតឡើង​បាន ដុត​ដោយ​ភ្លើង​គឺ​ញាណ​ហើយ បុគ្គល​នោះ​ លោក​ហៅថា អ្នក​មិន​មានទុក្ខ។ ពាក្យ​ថា អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា សេចក្តី​ថា តណ្ហា ហៅថា សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ បាន​ដល់​សេចក្តី​រីករាយ សេចក្តី​រីករាយ​ខ្លាំង។បេ។ អភិជ្ឈា លោភៈ អកុសលមូល។ តណ្ហា គឺ​ការ​ប្រាថ្នា​នុ៎ះ បុគ្គល​ណា លះបង់ កាត់​ផ្តាច់ ចូល​ទៅ​រម្ងាប់ រម្ងាប់​ចំពោះ ធ្វើ​មិន​គួរឲ្យ​កើតឡើង​បាន​ ដុត​ដោយ​ភ្លើង​គឺ​ញាណ​ហើយ បុគ្គល​នោះ​ លោក​ហៅថា អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា។ ពាក្យ​ថា​ ជាតិ បាន​ដល់​ការ​កើត ការ​កើត​ព្រម កិរិយា​ឈាន​ចុះ ការ​កើត ការ​កើត​ចំពោះ ការ​កើត​ប្រាកដ​នៃ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ការបាន​ចំពោះ​នូវ​អាយតនៈ​ទាំងឡាយ នៃ​សត្វ​ទាំងឡាយ​នោះ ៗ ក្នុង​ពួក​នៃ​សត្វ​នោះ ៗ ពាក្យ​ថា ជរា គឺ​ការ​ចាស់​ ភាព​នៃ​សេចក្តី​គ្រាំគ្រា ភាព​នៃ​ធ្មេញ​បាក់​ ភាព​នៃ​សក់ស្កូវ ភាព​នៃ​ស្បែក​ជ្រួញជ្រីវ សេចក្តី​សាបសូន្យ​នៃ​អាយុ សេចក្តី​ចាស់​ជុំ​វិញ​នៃ​ឥន្រ្ទិយ នៃ​សត្វ​ទាំង​ឡាយ​នោះ ៗ ក្នុង​ពួក​នៃ​សត្វ​នោះ​ៗ។
ថយ | ទំព័រទី ១០៤ | បន្ទាប់
ID: 637354369069169801
ទៅកាន់ទំព័រ៖