ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

​ពួក​ជន​រមែង​នាំ​នូវ​ពាហនៈ​ដែល​ហាត់​ហើយ​ ទៅកាន់​ទីប្រជុំ​ ព្រះរាជា​រមែង​ឡើង​គង់​ពាហនៈ​ដែល​ហាត់​ហើយ​ បណ្តា​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ មនុស្ស​ណា​ អត់ធន់​នឹង​ពាក្យ​ពោល​ទ្រគោះ​ មនុស្ស​នោះ​ឈ្មោះថា​ជា​អ្នក​ហាត់​ហើយ​ ជា​បុគ្គល​ប្រសើរ​ផុត។ សេះ​អស្សតរ​ក្តី សេះ​សិន្ធព​អាជានេយ្យ​ក្តី​ ដំរី​ដ៏​ប្រសើរ​ជា​កុញ្ជរ​ជាតិ​ក្តី​ ដែលគេ​បង្ហាត់​ហើយ​ ឈ្មោះថា​ជា​សត្វ​ប្រសើរ​ តែ​បុគ្គល​អ្នកមាន​ខ្លួន​ទូន្មាន​ហើយ ប្រសើរ​ជាង​សត្វ​ទាំងនោះ។ បុគ្គល​មិន​គប្បី​ទៅកាន់​ទិស​ដែល​មិនដែល​ទៅ​ គឺ​ព្រះនិព្វាន​ ដោយ​យាន​ទាំងឡាយ​នោះ​បានទេ​ លុះតែ​បុគ្គល​អ្នកមាន​ខ្លួន​ទូន្មាន​ហើយ​ ទើប​ទៅ​ (កាន់​ទិស គឺ​ព្រះនិព្វាន​) ដោយខ្លួន​ដែល​ទូន្មាន​ហើយ​ ទូន្មាន​ល្អ​ហើយ។ ព្រះអរហន្ត​ទាំងឡាយ​ រួចចាក​ភព​ថ្មី​ ដល់ហើយ​នូវ​ទន្ត​ភូមិ​ គឺ​អរហត្តផល​ រមែង​មិន​កម្រើក​ក្នុង​តណ្ហា និង​ទិ​ដ្ឋិ​ផេ្សង​ៗ ព្រះអរហន្ត​ទាំងនោះ​ ឈ្មោះថា​ ជា​អ្នកមាន​ជ័យជំនះ​ក្នុង​លោក។
ឥន្រ្ទិយ​ទាំងឡាយ​ ដែល​ព្រះ​ខីណាស្រព​ណា​ ចំរើន​ហើយ​ ព្រះ​ខីណាស្រព​នោះ ឈ្មោះថា​មានធម៌​ចំរើន​ហើយ​ មានខ្លួន​ទូន្មាន​ល្អ​ហើយ​ ដឹង​ច្បាស់​នូវ​អារម្មណ៍​ ទាំង​ខាងក្នុង​ខាងក្រៅ​ ក្នុង​លោក​ទាំងពួង​ផង​ នូវ​លោក​នេះ​ផង​ នូវ​លោកខាងមុខ​ផង​ រមែង​រង់ចាំ​នូវ​កាលកិរិយា​តែប៉ុណ្ណោះ។
ថយ | ទំព័រទី ១១៨ | បន្ទាប់
ID: 637354374277031750
ទៅកាន់ទំព័រ៖