ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

ពាក្យ​ថា មិន​គប្បី​ធ្វើ​ឧបធិ​ឡើយ គឺ​មិន​គប្បី​ធ្វើ​តណ្ហូ​បធិ មិន​គប្បី​ធ្វើ​ទិ​ដ្ឋូ​បធិ​ មិន​គប្បី​ធ្វើ​កិ​លេ​សូប​ធិ មិន​គប្បី​ធ្វើ​កម្មូ​បធិ មិន​គប្បី​ធ្វើ​ទុ​ច្ច​រិតូ​បធិ មិន​គប្បី​ធ្វើ​អាហា​រូប​ធិ​ មិន​គប្បី​ធ្វើ​បដិ​ឃូប​ធិ មិន​គប្បី​ធ្វើ​ឧបធិ​ គឺ​ឧបា​ទិន្ន​ធាតុ ៤ មិន​គប្បី​ធ្វើ មិន​គប្បី​ធ្វើឲ្យ​កើត​ មិន​គប្បី​ឲ្យ​កើត​ព្រម មិន​គប្បី​បង្កើត​នូវ​ឧបធិ គឺ​អាយតនៈ​ខាងក្នុង ៦ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ព្រោះហេតុនោះ បុគ្គល​កាល​ដឹង​ច្បាស់​ មិន​គប្បី​ធ្វើ​ឧបធិ​ឡើយ។
 [១៥៦​] ពាក្យ​ថា នៃ​ទុក្ខ សេចក្តី​ថា​ បុគ្គល​ពិចារណា​ឃើញ​ហេតុ​ជា​ដែន​ផ្តើម​កើត ពិចារណា​ឃើញ​ឫសគល់ ពិចារណា​ឃើញ​ហេតុ ពិចារណា​ឃើញ​និទាន​ ពិចារណា​ឃើញ​កំណើត​ ពិចារណា​ឃើញ​សមុដ្ឋាន ពិចារណា​ឃើញ​អាហារ ពិចារណា​ឃើញ​អារម្មណ៍​ ពិចារណា​ឃើញ​បច្ច័យ ពិចារណា​ឃើញ​ទីប្រជុំ​កើតឡើង​នៃជា​តិ​ទុក្ខ ជរាទុក្ខ ព្យាធិទុក្ខ មរណទុក្ខ​ សោក​បរិទេវ​ទុក្ខ ទោ​មនស្សុ​បាយាស​ទុក្ខ។ បញ្ញា លោក​ហៅថា ការពិចារណា​ឃើញ បាន​ដល់​ប្រាជ្ញា​ ការ​ដឹង​ច្បាស់។បេ។ ការ​មិន​វង្វេង ការពិចារណា​ធម៌​ ការ​ឃើញត្រូវ។
ថយ | ទំព័រទី ១២៩ | បន្ទាប់
ID: 637354492577821188
ទៅកាន់ទំព័រ៖