ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​កន្លង (តណ្ហា​) យ៉ាងនេះ ឈ្មោះថា អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​រំលត់ភ្លើង​គឺ​កិលេស​ ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​កិរិយា​មិន​ត្រឡប់មកវិញ ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ ព្រោះ​កាន់​យក​នូវ​ជ័យជំនះ ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​កិរិយា​សេព​នូវ​វិមុត្តិ ឈ្មោះថា​ អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​ការ​បរិសុទ្ធិ​ដោយ​មេត្តា ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​ការ​បរិសុទ្ធិ​ដោយ​ករុណា​ មុទិតា​ ឧបេក្ខា ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​សេចក្តី​បរិសុទ្ធិ​ដ៏​ក្រៃលែង​ ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​ភាព​នៃ​លោក​មិន​គួរ​ដល់​ការងារ​(១) ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ ព្រោះ​លោក​រួច​ស្រឡះ ឈ្មោះថា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន ព្រោះ​ភាព​នៃ​លោក​មានចិត្ត​ស្ងប់ ឈ្មោះថា​ អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​ខន្ធ ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​ធាតុ ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​អាយតនៈ​ ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​គតិ ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​ការ​កើត ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​បដិសន្ធិ​ ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទី​បំផុត​ភព ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​សំសារ​ ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ទីបំផុត​វដ្តៈ ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​ភព​ទីបំផុត ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​រាងកាយ​ជាទីបំផុត​ ឈ្មោះថា​ព្រះ​អហន្ត​ទ្រទ្រង់នូវ​អត្តភាព​ជាទីបំផុត។
ភព​នេះ​នៃ​ព្រះអរហន្ត​នោះ ចាត់ថា​មាន​ក្នុង​ទីបំផុត​ រាងកាយ​នេះ ចាត់ថា​មាន​ជា​ខាង​ក្រោយបង្អស់ ភព​ថ្មី​គឺ​ការ​អន្ទោល​ទៅ​ដោយ​ជាតិ​ ជរា និង​មរណៈ នៃ​ព្រះអរហន្ត​នោះ មិន​មាន។

(១) ពាក្យ​ថា​ ការងារ ក្នុង​ទីនេះ បាន​ដល់ តណ្ហា ទិដ្ឋិ មានះ។ អដ្ឋកថា។
ថយ | ទំព័រទី ១៦៧ | បន្ទាប់
ID: 637355160872773885
ទៅកាន់ទំព័រ៖