ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

នោះ​ឯង ស្មើដោយ​សស្ស​តិ​វត្ថុ ឬថា វិញ្ញាណ​របស់​បុគ្គល​នោះ គប្បី​ឃ្លាត ដាច់​សូន្យ វិនាស​ មិន​គប្បី​កើត គឺ​បដិសន្ធិ​វិញ្ញាណ មិន​គប្បី​កើត​ក្នុង​កាមធាតុ​ក្តី ក្នុង​រូបធាតុ​ក្តី ក្នុង​អរូបធាតុ​ក្តី មួយទៀត លោក​សួរ​នូវ​បរិនិព្វាន​ផង បដិសន្ធិ​ផង របស់​បុគ្គល​ដែល​កើត​ហើយ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតនៈ​ថា (បុគ្គល​នោះ​) គប្បី​បរិនិព្វាន ដោយ​អនុបាទិសេស​និព្វាន​ធាតុ ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតនៈ​នោះ​ឯង​ ឬថា វិញ្ញាណ​របស់​បុគ្គល​នោះ គប្បី​ឃ្លាត គឺ​បដិសន្ធិ​វិញ្ញាណ គប្បី​កើត​ទៀត​ក្នុង​កាមធាតុ​ក្តី​ ក្នុង​រូបធាតុ​ក្តី ក្នុង​អរូបធាតុ​ក្តី។ ពាក្យ​ថា របស់​បុគ្គល​មាន​សភាព​ដូច្នោះ​ គឺ​របស់​បុគ្គល​មាន​សភាព​បែប​នោះ ប្រហែល​ដូច្នោះ ទ្រង់ទ្រាយ​ដូច្នោះ​ មាន​ប្រការ​ដូច្នោះ មាន​ចំណែក​ប្រៀប​ដូច្នោះ កើត​ហើយ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតនៈ ហេតុ​នោះ (លោក​សួរ​ថា​) បុគ្គល​នោះ គប្បី​ជា​អ្នក​ត្រជាក់ រួច​ស្រឡះ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​នោះ​ឯង​ ចុះ​វិញ្ញាណ​របស់​បុគ្គល​មាន​សភាព​ដូច្នោះ គប្បី​កើត​ទៀត​ឬទេ។ ហេតុ​នោះ ព្រាហ្មណ៍​នោះ​ពោល​ថា​
បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាស​មន្ត​ចក្ខុ បើ​បុគ្គល​នោះ​ ជា​អ្នក​មិន​សាបសូន្យ គប្បី​តាំងនៅ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​នោះ សូម្បី​អស់​គំនរ​នៃ​ឆ្នាំ​ទាំងឡាយ​ បុគ្គល​នោះ គប្បី​ជា​អ្នក​ត្រជាក់ រួច​ស្រឡះ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​នោះ​ឯង​ ចុះ​វិញ្ញាណ​របស់​បុគ្គល​មាន​សភាព​ដូច្នោះ ត្រូវ​កើត​ទៀត​ឬទេ។
ថយ | ទំព័រទី ២២២ | បន្ទាប់
ID: 637355274051458359
ទៅកាន់ទំព័រ៖