ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

ពាក្យ​ថា សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ បាន​ដល់​បុគ្គល​អ្នក​លុះ​ក្នុង​ទិដ្ឋិ។ ពាក្យ​ថា​ ក្នុង​សភាវៈ​នោះ​ គឺ​ក្នុង​ទិដ្ឋិ​របស់​ខ្លួន ក្នុង​សេចក្តី​គួរ​របស់​ខ្លួន ក្នុង​សេចក្តី​គាប់ចិត្ត​របស់​ខ្លួន ក្នុង​លទ្ធិ​របស់​ខ្លួន។ ពាក្យ​ថា ជា​អ្នក​សង្រួម គឺជា​អ្នក​សង្រួម សង្រួម​ចំពោះ គ្រប់គ្រង រក្សា រវាំង។ ពាក្យ​ថា​ ប្រព្រឹត្ត គឺ​ប្រព្រឹត្ត ប្រព្រឹត្ត​ផ្សេង​ៗ ទៅ​ ប្រព្រឹត្តទៅ រក្សា យាត្រា ឲ្យ​យាត្រា​ទៅ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ជា​អ្នក​សង្រួម ប្រព្រឹត្ត​ក្នុង​សភាវៈ​នោះ​ ក៏​ពិតមែនហើយ។
 [៣០០​] ពាក្យ​ថា ប៉ុន្តែ​តថាគត​ពោល​ថា សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ឆ្លង​ជាតិ និង​ជរា​មិនបានទេ គឺ​តថាគត ពោល ប្រាប់ សំដែង បញ្ញត្ត តាំង​ទុក​ បើក ចែក ធ្វើឲ្យ​រាក់ ប្រកាស​ថា សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ ឆ្លង​មិនបាន ឆ្លង​ឡើង​មិនបាន​ ឆ្លងកាត់​មិនបាន កន្លង​មិនបាន ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​មិនបាន នូវ​ជាតិ ជរា និង​មរណៈ គឺថា ជា​អ្នក​មិន​ឃ្លាត​ចេញ​ មិន​រលាស់​ចេញ មិន​កន្លង មិន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង ចាក​ជាតិ ជរា និង​មរណៈ តែង​នៅ​វិលវល់ ក្នុង​ខាង​ក្នុង​នៃជា​តិ ជរា និង​មណៈ តែង​វិលវល់​ក្នុង​ខាងក្នុង​នៃ​គន្លង​សង្សារ​ ត្រូវជា​តិ​ជាប់​តាម​ហើយ ត្រូវ​ជរា​រឹតរួត​ហើយ ត្រូវ​ព្យាធិ​សង្កត់សង្កិន​ហើយ​ ត្រូវ​មរណៈ​កំចាត់​ហើយ ឥតមាន​ទី​ជ្រក ឥតមាន​ទី​ពួន ឥតមាន​ទីរឭក ឥតមាន​បុគ្គល​ជាទី​រឭក ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) តថាគត​ពោល​ថា សមណ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ ឆ្លង​ជាតិ​ និង​ជរា​មិនបានទេ។
ថយ | ទំព័រទី ២៤៦ | បន្ទាប់
ID: 637355283652375138
ទៅកាន់ទំព័រ៖