ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

 [៣៤០​] ពាក្យ​ថា ជន​ទាំងនោះ ជា​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់​សព្វកាល​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា ជា​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់ គឺ​ស្ងប់​រម្ងាប់​ព្រោះ​ស្ងប់​រាគៈ ស្ងប់​រម្ងាប់​ព្រោះ​ស្ងប់​ទោសៈ​ ស្ងប់​រម្ងាប់​ព្រោះ​ស្ងប់​មោហៈ កោ​ធៈ ឧបនាហៈ។បេ។ ជា​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់ ចូល​ទៅ​រម្ងាប់ រំលត់​ ស្ងប់​រម្ងាប់​ព្រោះ​ស្ងប់​រម្ងាប់ ដុត រលត់​ ទៅ​ប្រាស គ្រប​សង្កត់ នូវ​អកុសលា​ភិ​សង្ខារ​ទាំងអស់​ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ជា​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់។ ពាក្យ​ថា ជន​ទាំងនោះ​ បាន​ដល់​ពួក​អរហន្ត​ខីណាស្រព។ ពាក្យ​ថា សព្វកាល គឺ​សព្វកាល គ្រប់​កាល អស់​កាល​ទាំងពួង អស់​កាល​ជានិច្ច អស់​កាល​ដ៏​ទៀងទាត់ អស់​កាល​មិន​ដាច់​ អស់​កាល​រឿយ​ៗ មិន​ច្រឡូកច្រឡំ ថែម​ហើយ​ថែមទៀត ជាប់​តគ្នា មិន​មាន​ចន្លោះ​ដូច​រលក​ទឹក​បន្តគ្នា​ ប៉ះពាល់​គ្នា អស់​បុរេភត្ត បច្ឆាភត្ត បឋមយាម មជ្ឈិមយាម បច្ឆិមយាម កាឡបក្ខ សុក្កបក្ខ​ វស្សានរដូវ ហេមន្តរដូវ គិម្ហរដូវ ចំណែក​បឋមវ័យ ចំណែក​មជ្ឈិមវ័យ ចំណែក​បច្ឆិមវ័យ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ជន​ទាំងឡាយ​នោះ ជា​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់​សព្វកាល។
ថយ | ទំព័រទី ២៧៤ | បន្ទាប់
ID: 637355294541113003
ទៅកាន់ទំព័រ៖