ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

អស់​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ អស់​រយ​នៃ​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ អស់​ពាន់​នៃ​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ​ អស់​សែន​នៃ​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ អស់​កោដិ​នៃ​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ​ អស់​រយ​កោដិ​នៃ​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ អស់​ពាន់​កោដិ​នៃ​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ​ អស់​សែន​កោដិ​នៃ​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណេះ អស់​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ​ អស់​រយ​នៃ​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ អស់​ពាន់​នៃ​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ​ អស់​សែន​នៃ​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ អស់​កោដិ​នៃ​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ អស់​រយ​កោដិ​នៃ​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ អស់​ពាន់​កោដិ​នៃ​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ​ អស់​សែន​កោដិ​នៃ​កប្ប​ប៉ុណ្ណេះ នឹង​មិន​វិល​ហួស​អំពី​នោះ​ ការ​ដឹង​យ៉ាងនេះ មិន​មាន​ទេ ទីបំផុត​ខាងចុង​នៃ​សង្សារ មិន​ប្រាកដ យ៉ាងនេះ​ខ្លះ។ ទីបំផុត​ខាងដើម​នៃ​សង្សារ​ ក៏​មិន​ប្រាកដ ទាំង​ទីបំផុត​ខាងចុង​នៃ​សង្សារ ក៏​មិន​ប្រាកដ យ៉ាងនេះ​ឯង។ ​ពួក​សត្វ​អ្នក​ឋិតនៅ តាំងនៅ​ ជាប់ស្អិត ចូល​ទៅ នៅ កុះករ ជ្រុលជ្រប់​ ចុះ​ស៊ប់​ហើយ ក្នុង​សង្សារ​តែ​ត្រង់​កណ្តាល ហេតុ​នោះ (លោក​សួរ​ថា​) អ្នក​នៅក្នុង​កណ្តាល​នៃ​ស្រះ។ ពាក្យ​ថា ដូច្នេះ របស់​បទ​ថា​ កប្ប​មាណព​មាន​អាយុ ទូល​សួរ​ដូច្នេះ ជា​ពាក្យ​តបទ។បេ។ ពាក្យ​ថា ដូច្នេះ នុ៎ះ ជាលំដាប់​បទ។
ថយ | ទំព័រទី ២៩២ | បន្ទាប់
ID: 637355301126800117
ទៅកាន់ទំព័រ៖