ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

ជតុ​កណ្ណី​មាណវ​កប្ប​ញ្ហា​និទ្ទេស ទី១១​


[៣៨៤​] (ជតុ​កណ្ណី​មាន​អាយុ ទូល​សួរ​ដូច្នេះ​ថា​) បពិត្រ​ព្រះអង្គ ជា​វីរបុរស ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​បានឮ​ហើយ ទើប​មក​ដើម្បី​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ ទ្រង់​មិន​មានប្រាថ្នា​ក្នុង​កាម​ ទ្រង់​ឆ្លង​ឱឃៈ ទ្រង់​មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះនេត្រ​កើត​ព្រមគ្នា​ សូម​ព្រះអង្គ​សំដែង​នូវ​សន្តិបទ បពិត្រ​ព្រះមានព្រះភាគ សូម​ព្រះអង្គ​សំដែង​នូវ​សន្តិបទ​នោះ​ ដែល​ជា​ធម៌​ពិត ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ឲ្យ​ទាន។

 [៣៨៥​] ពាក្យ​ថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជា​វីរបុរស ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​បានឮ​ហើយ​ ... ទ្រង់​មានប្រាថ្នា​ក្នុង​កាម អធិប្បាយ​ថា ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ឮ ស្តាប់ រៀន ចាំទុក កំណត់ទុក​ថា ព្រះមានព្រះភាគ​ព្រះអង្គ​នោះ ជា​ព្រះអរហន្ត ព្រោះ​ហេតុដូច្នេះ​ខ្លះ។បេ។ ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ដឹង​ហើយ​ ព្រះអង្គ​មាន​ចំណែក​ធម៌ ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​បានឮ​ហើយ។ ពាក្យ​ថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជា​វីរបុរស​ គឺ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​វីរជន។ ព្រះមានព្រះភាគ​ជា​វីរបុរស ព្រោះ​ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​ព្យាយាម។ ជា​វីរបុរស ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​សម្បូណ៌​ដោយ​គុណ។ ជា​វីរបុរស ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ញ៉ាំង​សេចក្តី​ព្យាយាម​ឲ្យ​កើត (ក្នុង​សន្តាន​របស់​អ្នកដទៃ​)។ ជា​វីរបុរស ព្រោះ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះ​ហ្ឫទ័យ​អង់អាច។ ជា​វីរបុរស ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជា​បុគ្គល​ក្លៀវក្លា មោះមុត មិន​ខ្លាច​ មិន​រន្ធត់ មិន​ស្លន់ មិន​រត់ បាន​លះបង់​នូវ​សេចក្តី​ខ្លាច និង​សេចក្តី​ញ័រ​ចំប្រប់ ប្រាសចាក​សេចក្តី​ព្រឺព្រួច​រោម។
ថយ | ទំព័រទី ៣០៣ | បន្ទាប់
ID: 637355308720811827
ទៅកាន់ទំព័រ៖