ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

ដឹង ដឹង​ច្បាស់ យល់​ច្បាស់ ដឹង​វិសេស យល់​ធ្លុះធ្លាយ ត្រាស់​ដឹង​ថា ធម្មជាត​ណា​នីមួយ​ មាន​កិរិយា​កើតឡើង​ជា​ធម្មតា ធម្មជាត​ទាំងអស់​នោះ មាន​កិរិយា​រលត់​ទៅវិញ​ជា​ធម្មតា។ ពាក្យ​ថា​ មិន​គប្បី​ប្រកាន់ គឺ​មិន​ត្រូវ​កួច​កាន់ មិន​ត្រូវ​កាន់​យក មិន​ត្រូវ​ស្ទាបអង្អែល មិន​ត្រូវ​ជាប់​ចំពាក់​ចំពោះ​រូប​ មិន​ត្រូវ​ប្រកាន់ មិន​ត្រូវ​កួច​កាន់ មិន​ត្រូវ​កាន់​យក មិន​ត្រូវ​ស្ទាបអង្អែល មិន​ត្រូវ​ចំពាក់​ចំពោះ​វេទនា សញ្ញា ពួក​សង្ខារ វិញ្ញាណ គតិ ឧប​បត្តិ​ បដិសន្ធិ ភព សង្សារ វដ្តៈ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ព្រោះ​ហេតុ​ដូច្នោះ ដឹង​ច្បាស់ មិន​គប្បី​ប្រកាន់។
 [៤២៦​] ពាក្យ​ថា ភិក្ខុ​នឹករលឹក​ឃើញ​នូវ​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នីមួយ​ក្នុង​លោក​ទាំងពួង​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា ភិក្ខុ គឺ​ភិក្ខុ​ជា​កល្យាណ​បុថុជ្ជន ឬភិក្ខុ​ជា​សេក្ខៈ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ភិក្ខុ។ ពាក្យ​ថា នឹករលឹក​ឃើញ គឺ​នឹករលឹក​ដោយហេតុ​ ៤ គឺ​កំពុង​ចំរើន​កាយេ​កាយានុបស្សនា​សតិ​ប្ប​ដ្ឋាន ឈ្មោះថា​នឹករលឹក​ឃើញ។បេ។ ភិក្ខុ​នោះ​លោក​ហៅថា​ អ្នក​រលឹក​ឃើញ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ភិក្ខុ​នឹករលឹក​ឃើញ។ ពាក្យ​ថា ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នីមួយ គឺ រូប វេទនា សញ្ញា សង្ខារ វិញ្ញាណ​ណា​នីមួយ។ ពាក្យ​ថា ក្នុង​លោក​ទាំងពួង គឺ​ក្នុង​អបាយលោក​ទាំងមូល​ ក្នុង​ទេវលោក​ទាំងមូល ក្នុង​មនុស្សលោក​ទាំងមូល ក្នុង​ខន្ធ​លោក​ទាំងមូល ក្នុង​អាយតន​លោក​ទាំងមូល ក្នុង​ធាតុ​លោក​ទាំងមូល ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ភិក្ខុ​នឹករលឹក​ឃើញ​ខន្ធ​បញ្ចកៈ​នីមួយ ក្នុង​លោក​ទាំងពួង។
ថយ | ទំព័រទី ៣៣០ | បន្ទាប់
ID: 637355319026506228
ទៅកាន់ទំព័រ៖