ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៧

បង្គោល​ទាំងនោះ ព្រះអរហន្ត​ណា បាន​លះបង់ ផ្តាច់ផ្តិល រម្ងាប់ ឲ្យ​ស្ងប់​រម្ងាប់ ធ្វើ​មិន​គួរឲ្យ​កើតឡើង​បាន​ ដុត​ដោយ​ភ្លើង​គឺ​ញាណ​ហើយ ព្រះអរហន្ត​នោះ លោក​ហៅថា អ្នក​មិន​មាន​បង្គោល។ ពាក្យ​ថា មិន​មាន​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់​ សេចក្តី​ថា ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​ទុក្ខ ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​សមុទ័យ ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​ទុក្ខនិរោធ ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​ទុក្ខនិរោធ​គាមិនី​បដិបទា​ ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​ទីបំផុត​ខាងដើម ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​ទីបំផុត​ខាងចុង​ ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​ទី​បំផុត​ខាងដើម និង​ខាងចុង ការ​ងឿងឆ្ងល់​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ ដែល​កើតឡើង​ ព្រោះ​អា​ស្រ័យ​ឥទ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​បាន​ដល់​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់ អាការ​ងឿងឆ្ងល់ ភាព​នៃ​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់ ការ​ប្រាសចាក​គំនិត សេចក្តី​សង្ស័យ ហេតុ​បែក​ជា​ពីរ ផ្លូវបែក​ជា​ពីរ​ ការ​អល់​ឯក ការ​កាន់​យក​ច្រើនយ៉ាង ការ​កន្ទះរា ការ​អង្គឺអង្គែ ការ​មិន​ចុះ​ស៊ប់ ភាព​នៃ​ចិត្ត​ស្លន់ស្លោ​ ការ​ប្រេះ​ឆា​រនៃ​ចិត្ត​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ។ សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់​ទាំង​នុ៎ះ ព្រះអរហន្ត​ណា បាន​លះបង់​ ផ្តាច់ផ្តិល ស្ងប់​រម្ងាប់ ឲ្យ​ស្ងប់​រម្ងាប់ ធ្វើ​មិន​គួរឲ្យ​កើតឡើង​បាន ដុត​ដោយ​ភ្លើង​គឺ​ញាណ​ហើយ ព្រះអរហន្ត​នោះ លោក​ពោល​ថា អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ទាំង​ឆ្លង​ដល់ត្រើយ​ ជា​អ្នក​មិន​មាន​បង្គោល មិន​មាន​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់។ ហេតុ​នោះ ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៩ | បន្ទាប់
ID: 637355161546454181
ទៅកាន់ទំព័រ៖