ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៨

មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ឲ្យ​ទ្រព្យ ប្រកបដោយ​កាល រមែង​មិនបាន​ផល​ ក្នុង​លំដាប់ តែង​រង់ចាំ​កាល​យ៉ាងណា​ ធម៌​នេះ​ មិនមែន​យ៉ាងនោះ​ទេ។ បុ​គ្គ​លណា ចម្រើន​អដ្ឋង្គិក​មគ្គ​ដ៏​ប្រសើរ​ ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ បុគ្គល​នោះ រមែង​ចួប បាន​ បាន​ចំពោះ​នូវ​ផល​ក្នុង​លំដាប់ លំដាប់​ស្មើ​នៃ​មគ្គ​នោះ មិនមែន​បាន​ក្នុង​ពេល​ដទៃ​ មិនមែន​បាន​ក្នុង​លោក​ដទៃ​ទេ ជា​ធម៌​ឲ្យ​ផល​មិន​រង់ចាំ​កាល​យ៉ាងនេះ ហេតុ​នោះ (ព្រាហ្មណ៍​ពោល​ថា​) ជា​ធម៌​ដែល​បុគ្គល​គប្បី​ឃើញ​ចំពោះខ្លួន​ ជា​ធម៌​ឲ្យផល​មិន​រង់ចាំ​កាល។
 [១៨០​] ពាក្យ​ថា ជា​គ្រឿង​អស់​តណ្ហា មិន​មាន​ចង្រៃ ត្រង់​ពាក្យ​ថា តណ្ហា បាន​ដល់​រូប​តណ្ហា​ សទ្ទ​តណ្ហា គន្ធ​តណ្ហា រស​តណ្ហា​ ផោដ្ឋព្វ​តណ្ហា ធម្ម​តណ្ហា។ ពាក្យ​ថា​ ជា​គ្រឿង​អស់​តណ្ហា គឺជា​គ្រឿង​អស់​តណ្ហា​ អស់​រាគៈ អស់​ទោសៈ អស់​មោហៈ អស់​គតិ អស់​ឧប​បត្តិ​ អស់​បដិសន្ធិ អស់​ភព​ អស់​សង្សារ អស់​វដ្ដៈ​។ ពាក្យ​ថា មិន​មាន​ចង្រៃ​ សេចក្តី​ថា​ កិលេស ខន្ធ និ​ងអភិសង្ខារ​ លោក​ហៅថា​ ចង្រៃ។ ការ​លះ​ចង្រៃ​ ការ​ស្ងប់​ចង្រៃ ការ​រលាស់​ចោល​ចង្រៃ ការ​គ្រប​សង្កត់​ចង្រៃ​ អមត​និព្វាន​ ហេតុ​នោះ (ព្រាហ្មណ៍​ពោល​ថា​) ជា​គ្រឿង​អស់​តណ្ហា​ មិន​មាន​ចង្រៃ។
ថយ | ទំព័រទី ១៥៧ | បន្ទាប់
ID: 637357767061152681
ទៅកាន់ទំព័រ៖