ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៨

បុរស​មាន​តណ្ហា​ជា​គំរប់​ពីរ កាល​អន្ទោល​ទៅ​អស់​កាល​ដ៏​វែង​ រមែង​មិន​កន្លង​ផុត​សង្សារ មាន​ភាព​បែបនេះ និង​ភាព​ដទៃ ភិក្ខុ​អ្នកមាន​សតិ ប្រាសចាក​តណ្ហា​ មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រកាន់ លុះ​ឃើញ​ទោស​យ៉ាងនេះ​ហើយ គួរ​វៀរ​នូវ​តណ្ហា ជា​ដែន​កើតទុក្ខ​ចេញ។

 ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ ជា​បុគ្គល​ម្នាក់ឯង​ ព្រោះ​អត្ថ​ថា​ លះបង់​តណ្ហា​យ៉ាងនេះ។
 ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ ជា​បុគ្គល​ម្នាក់ឯង​ ព្រោះ​ហេតុ​ប្រាសចាក​រាគៈ​ដោយ​ដាច់ខាត តើ​ដូចម្ដេច។ ជា​បុគ្គល​ម្នាក់ឯង ព្រោះ​ហេតុ​ប្រាសចាក​រាគៈ​ដោយ​ដាច់ខាត​ ព្រោះ​លោក​លះ​រាគៈ​ហើយ។ ជា​បុគ្គល​ម្នាក់ឯង ព្រោះ​ហេតុ​ប្រាសចាក​ទោសៈ​ដោយ​ដាច់ខាត ព្រោះ​លោក​លះ​ទោសៈ​ហើយ។ ជា​បុគ្គល​ម្នាក់ឯង ព្រោះ​ហេតុ​ប្រាសចាក​មោហៈ​ដោយ​ដាច់ខាត ព្រោះ​លោក​លះ​មោហៈ​ហើយ។ ជា​បុគ្គល​ម្នាក់ឯង ព្រោះ​ហេតុ​មិន​មាន​កិលេស​ដោយ​ដាច់ខាត ព្រោះ​លោក​លះកិលេស​ទាំងឡាយ​ហើយ។ ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ ជា​បុគ្គល​ម្នាក់ឯង ព្រោះ​ហេតុ​ប្រាសចាក​រាគៈ​ដោយ​ដាច់ខាត​ យ៉ាងនេះ។
ថយ | ទំព័រទី ១៩៦ | បន្ទាប់
ID: 637357781905268229
ទៅកាន់ទំព័រ៖