ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៨

 បុគ្គល​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ជាប់​ចំពាក់​ តាំងខ្លួន​ឲ្យ​ខ្ពស់ តាំង​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ទាប តើ​ដូចម្ដេច។ បុគ្គល​នោះ​ ពោល​ថា ខ្ញុំ​មាន​ឧបការៈ​ច្រើន​ដល់​លោក​ លោក​អាស្រ័យ​ខ្ញុំ ទើបដល់​ព្រះពុទ្ធ​ជាទី​ពឹង ដល់​ព្រះធម៌​ជាទី​ពឹង​ ដល់​ព្រះសង្ឃ​ជាទី​ពឹង​ វៀរចាក​បាណាតិបាត វៀរចាក​អទិ​ន្នា​ទាន វៀរចាក​កា​មេ​សុ​ មិ​ច្ឆា​ចា​រៈ​ វៀរចាក​មុសាវាទ​ វៀរចាក​ហេតុ​ជាទី​តាំង​នៃ​សេចក្តី​ប្រមាទ ក្នុងទឹក​ស្រវឹង​ គឺ​ សុរា​ និ​ងមេរ័យ​ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ឧទ្ទេស​ផង​ បរិ​បុច្ឆា​ផង សីល​ផង ឧបោសថ​ផង​ អធិដ្ឋាន​នវកម្ម ដល់​លោក ប៉ុន្ដែ​លោក​លះបង់​ខ្ញុំ ទៅ​ធ្វើសក្ការៈ​ គោរព រាប់អាន​ បូជា ចំពោះ​បុគ្គល​ដទៃ​វិញ បុគ្គល​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ជាប់​ចំពាក់ តាំងខ្លួន​ឲ្យ​ខ្ពស់​ តាំង​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ទាប យ៉ាងនេះ​ឯង ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) បុគ្គល​អ្នកមាន​ចិត្ត​ជាប់​ចំពាក់ កាល​អនុគ្រោះ​ចំពោះ​មិត្ត​ និ​ងអ្នកមាន​ចិត្តល្អ​ រមែង​ញុំាង​ប្រយោជន៍ឲ្យ​វិនាស។
 [២៤២​] អធិ​ប្បា​យពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​កាល​សំឡឹង​ឃើញ​ភ័យ ក្នុង​ការ​ស្និទ្ធស្នាល​នុ៎ះ ត្រង់​ពាក្យ​ថា ភ័យ​ បាន​ដល់​ភ័យ​អំពី​ជាតិ ភ័យ​អំពី​ជរា ភ័យ​អំពី​ព្យាធិ ភ័យ​អំពី​មរណៈ ភ័យ​អំពី​ព្រះរាជា​ ភ័យ​អំពី​ចោរ​ ភ័យ​អំពី​ភ្លើង​ ភ័យ​អំពី​ទឹក ភ័យ​អំពី​ការ​តិះដៀល​ខ្លួនឯង ភ័យ​អំពី​ការ​តិះដៀល​របស់​បុគ្គល​ដទៃ ភ័យ​អំពី​អាជ្ញា​ ភ័យ​អំពី​ទុគ្គតិ ភ័យ​អំពី​រលក​ទឹក​
ថយ | ទំព័រទី ២១៩ | បន្ទាប់
ID: 637357822931263787
ទៅកាន់ទំព័រ៖