ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៨

 [២៧៣​] ពាក្យ​ថា គប្បី​មានស្មារតី មានចិត្ត​ត្រេកអរ ប្រព្រឹត្ត​នៅជា​មួយ​សំឡាញ់​នោះ​ចុះ អធិប្បាយ​ថា​ ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ មានចិត្ត​ត្រេកអរ មានចិត្ត​សប្បាយ មានចិត្ត​រីករាយ មានចិត្ត​ស្រស់ស្រាយ​ មានចិត្ត​អណ្ដែត មានចិត្ត​ពព្រាយ គប្បី​ត្រាច់​ទៅ គប្បី​ត្រាច់​ទៅ​ផ្សេង​ៗ ទៅ​ ប្រព្រឹត្ត​ រក្សា យាត្រា ឲ្យ​យាត្រា​ទៅជាមួយ​នឹង​សំឡាញ់ ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ចាស់​ទុំ ជា​បណ្ឌិត​ ជា​បញ្ញ​វន្ដ មាន​សេចក្តី​ចេះ មាន​សេចក្តី​ដឹង មាន​សេចក្តី​យល់​ច្បាស់ មាន​ប្រាជ្ញា​ជា​គ្រឿង​ទម្លាយ​កិលេស​នោះ​ ហេតុ​នោះ​ (លោក​ពោល​ថា​) គប្បី​មានចិត្ត​ត្រេកអរ ប្រព្រឹត្ត​នៅជា​មួយ​សំឡាញ់​នោះ​ចុះ។ ពាក្យ​ថា មានស្មារតី គឺ​ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ ជា​បុគ្គល​មាន​ស្មារតី ប្រកបដោយ​ស្មារតី​ និ​ងប្រាជ្ញា​ដ៏​ក្រៃ​លែង រឭក រឭក​ឃើញ​នូវ​អំពើ​ដែល​លោក​ធ្វើ​យូរ​មក​ហើយ​ផង​ នូវ​ពាក្យ​ដែល​លោក​ពោល​យូរ​មក​ហើយ​ផង ហេតុ​ដូច្នោះ (លោក​ពោល​ថា​) គប្បី​មានស្មារតី មានចិត្ត​ត្រេកអរ ប្រព្រឹត្ត​នៅជា​មួយ​សំឡាញ់​នោះ​ចុះ។ ហេតុ​នោះ ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ​ពោល​ថា
ថយ | ទំព័រទី ២៥៨ | បន្ទាប់
ID: 637357855988775094
ទៅកាន់ទំព័រ៖