ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៨

 [៣៦៨​] អធិប្បាយ​ពាក្យ​ថា កាល​ប្រាថ្នា​នូវ​ការ​អស់​តណ្ហា ជា​អ្នក​មិន​ប្រហែស ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ តណ្ហា បាន​ដល់​រូប​តណ្ហា សទ្ទ​តណ្ហា​ គន្ធ​តណ្ហា រស​តណ្ហា ផោដ្ឋព្វ​តណ្ហា​ ធម្ម​តណ្ហា។ ពាក្យ​ថា កាល​ប្រាថ្នា​នូវ​ការ​អស់​តណ្ហា គឺ​ កាល​ប្រាថ្នា​ ប៉ុនប៉ង ផ្គង បំណង នូវ​ការ​អស់​រាគៈ ការ​អស់​ទោសៈ ការ​អស់​មោហៈ ការ​អស់​គតិ​ ការ​អស់​ឧប​បត្តិ ការ​អស់​បដិសន្ធិ ការ​អស់​ភព ការ​អស់​សង្សារ ការ​អស់​វដ្តៈ​ ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) កាល​ប្រាថ្នា​នូវ​ការ​អស់​តណ្ហា។ ពាក្យ​ថា ជា​អ្នក​មិន​ប្រហែស​ គឺ​ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ ជា​អ្នក​ធ្វើ​សេចក្តី​គោរព។បេ។ ជា​អ្នក​មិន​ប្រហែស​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ ហេតុ​នោះ​ (លោក​ពោល​ថា​) កាល​ប្រាថ្នា​នូវ​ការ​អស់​តណ្ហា ជា​អ្នក​មិន​ប្រហែស។
 [៣៦៩​] អធិប្បាយ​ពាក្យ​ថា មិន​ល្ងង់ខ្លៅ ជា​អ្នកចេះដឹង មានស្មារតី ត្រង់​ពាក្យ​ថា មិន​ល្ងង់ខ្លៅ​ គឺ​ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ ជា​បណ្ឌិត មាន​ប្រាជ្ញា មានការ​ត្រាស់​ដឹង មាន​ញាណ មានការ​ភ្លឺស្វាង​ មាន​ប្រាជ្ញា​ជា​គ្រឿង​ទម្លាយ​កិលេស ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) មិន​ល្ងង់ខ្លៅ។
ថយ | ទំព័រទី ៣៦៦ | បន្ទាប់
ID: 637357979153701115
ទៅកាន់ទំព័រ៖