ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៨

ពាក្យ​ថា ជា​អ្នកចេះដឹង គឺ​ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ​ ជា​ពហុស្សូត ទ្រទ្រង់នូវ​ចំណេះ​ សន្សំ​នូវ​ចំណេះ ពួក​ធម៌​ណា​ដែល​ល្អ​ខាងដើម ល្អ​កណ្តាល​ ល្អ​ទីបំផុត​ ប្រកបដោយ​អត្ថ ប្រកប​ដោយ​ព្យ​ញ្ជ​នៈ​ ប្រកាស​នូវ​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ដ៏​បរិសុទ្ធ​បរិបូណ៌​ ពេញលេញ ពួក​ធម៌​មាន​សភាព​ដូច្នោះ​ គឺ​ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ​ បាន​ចេះចាំ​ច្រើន បាន​ទ្រទ្រង់​ទុក ចាំស្ទាត់​រត់មាត់ ចូលចិត្ត​ច្បាស់លាស់ ចាក់ធ្លុះ​ដោយ​ទិដ្ឋិ​ ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) ជា​អ្នកចេះដឹង។ ពាក្យ​ថា មានស្មារតី គឺ ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ មានស្មារតី​ ប្រកបដោយ​សតិ​ និ​ងប្រាជ្ញា​ ជា​គ្រឿង​រក្សាខ្លួន​ដ៏​ក្រៃលែង​ ជា​អ្នក​រឭក​ឃើញ​នូវ​អំពើ​ដែល​ធ្វើ​យូរហើយ​ផង នូវ​សំដី​ដែល​ពោល​យូរហើយ​ផង​ ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) មិន​ល្ងង់ខ្លៅ ជា​អ្នកចេះដឹង មានស្មារតី។
 [៣៧០​] ពាក្យ​ថា មានធម៌​ពិចារណា​ហើយ ជា​អ្នក​ទៀងទាត់ មាន​ព្យាយាម អធិប្បាយ​ថា ញាណ លោក​ហៅថា​ ធម៌​ដែល​ពិចារណា​ហើយ​ បាន​ដល់ បញ្ញា ការ​ដឹង​ច្បាស់​។បេ។ ការ​មិន​វង្វេង ការពិចារណា​នូវ​ធម៌​ ការយល់​ត្រូវ។
ថយ | ទំព័រទី ៣៦៧ | បន្ទាប់
ID: 637357979482801213
ទៅកាន់ទំព័រ៖