ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៩

 [៩១​] សីល ៥ គឺ​ការ​លះបង់​នូវ​បាណាតិបាត​ អទិន្នាទាន កា​មេ​សុ​មិច្ឆាចារ មុសាវាទ បិ​សុ​ណវាចា ផរុសវាចា សម្ផ​ប្ប​លា​បៈ អភិជ្ឈា​ ព្យាបាទ មិច្ឆាទិដ្ឋិ នូវ​កាមច្ឆន្ទៈ​ដោយ​នេក្ខម្មៈ នូវ​ព្យាបាទ​ដោយ​អព្យាបាទ នូវ​ថីនមិទ្ធៈ​ដោយ​អាលោក​សញ្ញា​ នូវ​ឧទ្ធច្ចៈ​ដោយ​ការ​មិន​រាយមាយ នូវ​វិចិកិច្ឆា​ដោយ​ការកំណត់​នូវ​ធម៌ នូវ​អវិជ្ជា​ដោយ​ញាណ​ នូវ​អរ​តិ​ដោយ​បាមោជ្ជៈ នូវ​នី​វរ​ណៈ​ទាំងឡាយ​ដោយ​បឋមជ្ឈាន នូវ​វិតក្កៈ វិចារៈ​ ដោយ​ទុតិយជ្ឈាន នូវ​បីតិ​ដោយ​តតិយជ្ឈាន នូវ​សុខ និង​ទុក្ខ​ដោយ​ចតុត្ថជ្ឈាន នូវ​រូបសញ្ញា​ បដិឃ​សញ្ញា និង​នានត្ត​សញ្ញា​ដោយ​អាកាសានញ្ចាយតន​សមាបត្តិ នូវ​អាកាសានញ្ចាយតន​សញ្ញា​ដោយ​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​នសមាបត្តិ​ នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យតនៈ ដោយ​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យត​នសមាបត្តិ នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យត​នៈ​ដោយ​នេវ​សញ្ញា​នា​សញ្ញា​យត​នសមាបត្តិ​ នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​ទៀង ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​មិន​ទៀង នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​សុខ​ ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​ជា​ទុក្ខ នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​ខ្លួន ដោយ​ការ​ពិ​ចា​ណា​ឃើញថា​មិនមែន​ខ្លួន​ នូវ​សេចក្តី​ត្រេកត្រអាល​ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​គួរ​នឿយណាយ នូវ​រាគៈ​ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​ប្រាសចាក​រាគៈ​ នូវ​ការ​កើតឡើង​ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​រលត់​ទៅ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៦ | បន្ទាប់
ID: 637358856553614338
ទៅកាន់ទំព័រ៖