ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៩

នូវ​សេចក្តី​ប្រកាន់​ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​គួរ​រលាស់ចោល នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​រឹងប៉ឹង​ ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​អស់​ទៅ នូវ​ការ​ប្រមូល​មក ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​សូន្យ​ទៅ នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​ឋិតថេរ​ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​ប្រែប្រួល​ នូវ​គ្រឿង​ចំណាំ ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​មិន​មាន​គ្រឿង​ចំណាំ នូវ​សេចក្ដីប្រាថ្នា​ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​មិន​គួរ​ប្រាថ្នា​ នូវ​ការ​ប្រកាន់​មាំ​ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​សូន្យ នូវ​សេចក្តី​ប្រកាន់​មាំ និង​សេចក្តី​ប្រកាន់​ស្អិត​ថា​មានខ្លឹមសារ​ដោយ​អធិប្បញ្ញា​ និង​ធម្ម​វិបស្សនា នូវ​សេចក្តី​ប្រកាន់​មាំ ព្រោះ​សេចក្តី​វង្វេង​ខ្លាំង ដោយ​យថាភូត​ញ្ញាណ​ទស្សនៈ​ នូវ​សេចក្តី​ប្រកាន់​មាំ​ព្រោះ​អាល័យ ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញថា​ជា​ទោស នូវ​ការ​មិន​ពិចារណា​ដោយ​ការ​ឃើញ​ដោយ​ការពិចារណា​ នូវ​សេចក្តី​ប្រកាន់​មាំ​ព្រោះ​កិលេស​ជា​គ្រឿង​ប្រកប​ទុក ដោយ​ការពិចារណា​ឃើញ នូវ​ធម៌​ជា​គ្រឿង​បើក​ (គោត្រភូញាណ​) នូវ​ពួក​កិលេស​ដែល​តាំងនៅ​ក្នុង​ទី​តែមួយ​ជាមួយនឹង​ទិដ្ឋិ​ ដោយ​សោតាបត្តិ​មគ្គ នូវ​កិលេស​ដ៏​គ្រោតគ្រាត ដោយ​សកទាគាមិមគ្គ នូវ​ពួក​កិលេស​ដ៏​ល្អិត​ ដោយ​អនាគាមិមគ្គ នូវ​កិលេស​ទាំងអស់​ដោយ​អរហត្តមគ្គ ឈ្មោះថា​សីល ១ ការ​វៀរបង់​ ឈ្មោះថា​សីល ១
ថយ | ទំព័រទី ១០៧ | បន្ទាប់
ID: 637361180537296704
ទៅកាន់ទំព័រ៖