ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៩

នឿយណាយ មិន​រីករាយ ធុញទ្រាន់ មិន​ត្រេកអរ រំលត់ មិន​ឲ្យ​កើតឡើង​ រលាស់ចោល មិន​កាន់​យក បុគ្គល​កាល​ពិចារណា​ឃើញថា​មិន​ទៀង ក៏​លះបង់​នូវ​សញ្ញា​ថា​ទៀង​ កាល​ពិចារណា​ឃើញថា​ជា​ទុក្ខ ក៏​លះបង់​នូវ​សញ្ញា​ថា​ជា​សុខ កាល​ពិចារណា​ឃើញថា​មិនមែន​ខ្លួន​ ក៏​លះបង់​នូវ​សញ្ញា​ថា​ខ្លួន កាល​នឿយណាយ ក៏​លះបង់​នូវ​សេចក្តី​រីករាយ កាល​ធុញទ្រាន់​ ក៏​លះបង់​នូវ​តម្រេក កាល​រំលត់ ក៏​លះបង់​នូវ​ការ​កើតឡើង កាល​រលាស់ចោល ក៏​លះបង់​នូវ​សេចក្តី​ប្រកាន់។
 [១១៣​] ចិត្ត មាន​វេទនា​ជា​អារម្មណ៍។បេ។ មាន​សញ្ញា​ជា​អារម្មណ៍ មាន​សង្ខារ​ជា​អារម្មណ៍ មានវិញ្ញាណ​ជា​អារម្មណ៍។បេ។ ចិត្ត​មាន​ជរា និង​មរណៈ​ជា​អារម្មណ៍​ កើតឡើង​ហើយ​បែកធ្លាយ​ទៅវិញ បុគ្គល​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​ការ​បែកធ្លាយ​នៃ​ចិត្ត​នោះ ព្រោះ​ការពិចារណា​នូវ​អារម្មណ៍​នោះ។ ពាក្យ​ថា ពិចារណា​ឃើញ តើ​ពិចារណា​ឃើញ​ដូចម្តេច។ បុគ្គល​ពិចារណា​ឃើញថា​មិន​ទៀង មិនមែន​ពិចារណា​ឃើញថា​ទៀង​ទេ ពិចារណា​ឃើញថា​ជា​ទុក្ខ​ មិនមែន​ពិចារណា​ឃើញថា​ជា​សុខ​ទេ ពិចារណា​ឃើញថា​មិនមែន​ខ្លួន មិនមែន​ពិចារណា​ឃើញថា​ខ្លួន​ទេ​ នឿយណាយ មិន​រីករាយ ធុញទ្រាន់ មិន​ត្រេកអរ រំលត់ មិន​ឲ្យ​កើតឡើង រលាស់ចោល មិន​កាន់​យក​ បុគ្គល​កាល​ពិចារណា​ឃើញថា​មិន​ទៀង ក៏​លះបង់​នូវ​សញ្ញា​ថា​ទៀង កាល​ពិចារណា​ឃើញថា​ជា​ទុក្ខ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣០ | បន្ទាប់
ID: 637361211771341363
ទៅកាន់ទំព័រ៖