ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៩

ធម្ម​វិតក្កៈ​ក្នុង​លោក រូប​វិចារៈ​ក្នុង​លោក។បេ។ ធម្ម​វិចារៈ​ មាន​សភាព​គួរ​ស្រឡាញ់ មាន​សភាព​គួរ​ត្រេកអរ​ក្នុង​លោក តណ្ហា​នុ៎ះ កាល​កើតឡើង ក៏​កើតឡើង​ក្នុង​សទ្ទារម្មណ៍​ជាដើម​នុ៎ះ​ កាល​ជាប់​នៅ ក៏​ជាប់​នៅក្នុង​សទ្ទារម្មណ៍​ជាដើម​នុ៎ះ នេះ លោក​ហៅថា ទុក្ខសមុទយ​អរិយសច្ច។
 [៨៤​] បណ្តា​អរិយសច្ច​ទាំងនោះ​ ទុក្ខនិរោធ​អរិយសច្ច តើ​ដូចម្តេច។ ការ​រលត់​ដោយ​អរិយមគ្គ​ឥត​សេសសល់ ការ​លះបង់ ការ​រលាស់​ចេញ​ ការ​រួច​ស្រឡះ សេចក្តី​មិន​មាន​អាល័យ នៃ​តណ្ហា​នោះ ឯណា ក៏​តណ្ហា​នោះ​ឯង កាល​បុគ្គល​លះបង់​ តើ​លះបង់​ក្នុង​អារម្មណ៍​ណា ការ​រលត់​ទៅ តើ​រលត់​ទៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍​ណា អារម្មណ៍​ណា​ មាន​សភាព​គួរ​ស្រឡាញ់ មាន​សភាព​គួរ​ត្រេកអរ​ក្នុង​លោក តណ្ហា​នុ៎ះ កាល​បុគ្គល​លះបង់​ រមែង​លះបង់​ក្នុង​អារម្មណ៍​នុ៎ះ កាល​រលត់​ទៅ រមែង​រលត់​ទៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍​នុ៎ះ ចក្ខុ​មាន​សភាព​គួរ​ស្រឡាញ់​ មាន​សភាព​គួរ​ត្រេកអរ​ក្នុង​លោក តណ្ហា​នុ៎ះ កាល​បុគ្គល​លះបង់ រមែង​លះបង់​ក្នុង​ចក្ខុ​នុ៎ះ​ កាល​រលត់​ទៅ​រមែង​រលត់​ទៅ​ក្នុង​ចក្ខុ​នុ៎ះ សោតៈ​ក្នុង​លោក។បេ។ ធម្ម​វិចារៈ មាន​សភាព​គួរ​ស្រឡាញ់​ មាន​សភាព​គួរ​ត្រេកអរ​ក្នុង​លោក តណ្ហា​នុ៎ះ កាល​បុគ្គល​លះបង់ រមែង​លះបង់​ក្នុង​សោតៈ​ជាដើម​នុ៎ះ​ កាល​រលត់​ទៅ រមែង​រលត់​ទៅ​ក្នុង​សោតៈ​ជាដើម​នុ៎ះ នេះ លោក​ហៅថា ទុក្ខនិរោធ​អរិយសច្ច។
ថយ | ទំព័រទី ៩២ | បន្ទាប់
ID: 637358767372221061
ទៅកាន់ទំព័រ៖