ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៩

ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កា​មេ​សុ​មិច្ឆាចារ នេះ លោក​ហៅថា​ សម្មា​កម្មន្តៈ។
 បណ្តា​អរិយមគ្គ​ទាំងនោះ សម្មាអាជីវៈ តើ​ដូចម្តេច។ អរិយសាវ័ក​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ លះបង់​ការ​ចិញ្ចឹមជីវិត​ខុស សម្រេច​នូវ​ការ​ចិញ្ចឹមជីវិត​ដោយ​ការ​ចិញ្ចឹមជីវិត​ត្រូវ នេះ​លោក​ហៅថា​ សម្មាអាជីវៈ។
 បណ្តា​អរិយមគ្គ​ទាំងនោះ សម្មា​វាយាមៈ តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ រមែង​បង្កើត​ឆន្ទៈ ប្រឹងប្រែង​ប្រារព្ធ​ព្យាយាម ផ្គង​តំ​កល់​ចិត្ត​ ដើម្បី​ញ៉ាំង​ពួក​អកុសលធម៌​ដ៏​លាមក ដែល​មិនទាន់​កើតឡើង មិន​ឲ្យ​កើតឡើង​បាន ដើម្បី​លះបង់​នូវ​ពួក​អកុសលធម៌​ដ៏​លាមក​ ដែល​កើតឡើង​ហើយ។បេ។ ដើម្បី​ញ៉ាំង​ពួក​កុសលធម៌ ដែល​មិនទាន់​កើតឡើង ឲ្យ​កើតឡើង។បេ។ ភិក្ខុ រមែង​បង្កើត​ឆន្ទៈ ប្រឹងប្រែង ប្រារព្ធ​ព្យាយាម ផ្គង តំ​កល់​ចិត្ត ដើម្បី​ឋិតនៅ​ ដើម្បី​មិន​ឲ្យ​វិនាស ដើម្បីឲ្យ​ចម្រើន​ក្រៃលែង ដើម្បី​ធំ​ទូលាយ ដើម្បី​ចម្រើន​ ដើម្បី​បំពេញ​នូវ​ពួក​កុសលធម៌ ដែល​កើតឡើង​ហើយ នេះ​លោក​ហៅថា សម្មា​វាយាមៈ។
 បណ្តា​អរិយមគ្គ​ទាំងនោះ សម្មាសតិ តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ជា​អ្នក​ពិចារណា​ឃើ​ញរឿយៗ នូវ​កាយ​ក្នុង​កាយ​ជាប្រក្រតី មាន​ព្យាយាម​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​នូវ​កិលេស​ មាន​សេចក្តី​ដឹងខ្លួន មានស្មារតី កំចាត់​បង់​អភិជ្ឈា និង​ទោមនស្ស​ក្នុង​លោក ក្នុង​វេទនា​ទាំងឡាយ​
ថយ | ទំព័រទី ៩៤ | បន្ទាប់
ID: 637358768317499766
ទៅកាន់ទំព័រ៖