ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

កាន់​សេចក្តី​មិន​ព្យាបាទ​ ​ព្រោះ​អស់​មោហៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​មោហៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​នៃ​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​អស់​រាគៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​រាគៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​នៃ​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​អស់​ទោសៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​ទោសៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​នៃ​ឧបាទាន​ ​ព្រោះ​អស់​មោហៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​មោហៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​ ​នៃ​តណ្ហា​ ​ព្រោះ​អស់​រាគៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​រាគៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ ​បង្អោន​ទៅកាន់​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​ ​នៃ​តណ្ហា​ ​ព្រោះ​អស់​ទោសៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​ទោសៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​អស់​ទៅ​ ​នៃ​តណ្ហា​ ​ព្រោះ​អស់​មោហៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​មោហៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​សេចក្តី​មិន​វង្វេង​ ​ព្រោះ​អស់​រាគៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​រាគៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​សេចក្តី​មិន​វង្វេង​ ​ព្រោះ​អស់​ទោសៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​ទោសៈ​ហើយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​អធ្យាស្រ័យ​បង្អោន​ទៅកាន់​សេចក្តី​មិន​វង្វេង​ ​ព្រោះ​អស់​មោហៈ​ ​ព្រោះ​ប្រាសចាក​មោហៈ​ហើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ភិក្ខុ​កាលបើ​មានចិត្ត​ផុត​ស្រឡះ​ប្រពៃ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​បើទុកជា​រូប​ទាំងឡាយ​ដែល​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៩ | បន្ទាប់
ID: 636830034327881014
ទៅកាន់ទំព័រ៖