ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​រួច​ក៏​អង្គុយ​នៅក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​ព្រះ​សោ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ទៅ​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​បាន​និយាយ​ពាក្យ​នេះ​នឹង​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​កាល​ខ្ញុំករុណា​នៅក្នុង​ទីស្ងាត់​ ​លាក់ខ្លួន​ ​ពួន​សម្ងំ​ក្នុង​ទីនេះ​ ​ក៏​កើតការ​ត្រិះរិះ​ក្នុងចិត្ត​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​គ្រាន់តែ​បានឮ​ថា​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​នោះ​ ​បែប​យ៉ា​ងនេះៗ​ ​តែ​អាត្មាអញ​ ​មិនដែល​ឃើញ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​បាន​ម្តង​សោះ​ ​បើ​ឧបជ្ឈាយ៍​អនុញ្ញាត​ ​ឲ្យ​អាត្មាអញ​ទៅ​ ​គួរតែ​អាត្មាអញ​ទៅ​ ​ឲ្យបាន​ឃើញ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជា​អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ​នោះ​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​បើ​ឧបជ្ឈាយ៍​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្ញុំករុណា​ទៅ​ ​ខ្ញុំករុណា​គួរ​នឹង​ទៅ​ ​ឲ្យបាន​ឃើញ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជា​អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ​នោះ​។​ ​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​ក៏​និយាយ​តប​វិញ​ថា​ ​នែ​សោ​ណៈ​ ​ប្រពៃ​ពេក​ណាស់​ហើយ​ ​នែ​សោ​ណៈ​ ​លោក​ចូរ​ទៅ​គាល់​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជា​ព្រះអរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ​នោះ​ចុះ​ ​នែ​សោ​ណៈ​ ​លោក​មុខ​ជា​នឹង​បានឃើញ​ព្រះមានព្រះភាគ​នោះ​ ​ជាទី​នាំឲ្យកើត​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​គួរឲ្យ​ជ្រះថ្លា​ ​មាន​ឥន្ទ្រិយ​រម្ងាប់​ហើយ​ ​មាន​ព្រះទ័យ​រម្ងាប់​ហើយ​ ​បាន​ដល់​នូវ​បញ្ញា​សម្រាប់​ទូន្មាន​ ​និង​សមាធិ​សម្រាប់​រម្ងាប់​ដ៏​ឧត្តម​ ​បាន​ទូន្មាន​ព្រះអង្គ​ហើយ​ ​បាន​រក្សាព្រះអង្គ​ហើយ​ ​បាន​ឈ្នះ​ឥន្ទ្រិយ​ហើយ​ ​បាន​ប្រាសចាក​កិលេស​ហើយ​ ​នែ​សោ​ណៈ​ ​បើ​
ថយ | ទំព័រទី ២០៧ | បន្ទាប់
ID: 636830045385953499
ទៅកាន់ទំព័រ៖