ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

ច្រើនប្រការ​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ទំនង​នេះឯង​ហើយ​ ​ដែល​គួរឲ្យ​អ្នកផង​ថា​ចំពោះ​តថាគត​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នកពោល​ពាក្យកាត់​ផ្តាច់ផ្តិល​ ​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​កាត់​ផ្តាច់ផ្តិល​ ​ទាំង​ទូន្មាន​សាវក​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​ពាក្យ​ថា​ ​ត្រូវ​កាត់​ផ្តាច់ផ្តិល​ ​ដែលគេ​ថា​នោះ​ ​ត្រូវហើយ​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ទំនង​ដែល​គួរឲ្យ​អ្នកផង​ថា​ចំពោះ​តថាគត​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នក​ខ្ពើមរអើម​ ​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​ការ​ខ្ពើមរអើម​ ​ទាំង​ទូន្មាន​សាវក​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​ពាក្យ​ថា​ ​ត្រូវ​ខ្ពើមរអើម​នោះ​ដែរ​ ​ដែលគេ​ថា​នោះ​ ​ត្រូវហើយ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ព្រោះ​តថាគត​ខ្ពើម​ចំពោះតែ​កាយទុច្ចរិត​ ​វចីទុច្ចរិត​ ​មនោ​ទុច្ចរិត​ ​និង​ខ្ពើម​ចំពោះ​សេចក្តី​ប្រកប​ចិត្ត​ ​ផ្តេកផ្តិត​ទៅ​រក​អកុសលធម៌​ដ៏​អាក្រក់​ច្រើនប្រការ​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ទំនង​នេះឯង​ហើយ​ ​ដែល​គួរឲ្យ​អ្នកផង​ថា​ចំពោះ​តថាគត​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នក​ខ្ពើមរអើម​ ​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​ការ​ខ្ពើមរអើម​ ​ទាំង​ទូន្មាន​សាវក​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​ការ​ខ្ពើមរអើម​នោះ​ដែរ​ ​ដែលគេ​ថា​នោះ​ ​ត្រូវហើយ​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ទំនង​ដែល​គួរឲ្យ​អ្នកផង​ថា​ចំពោះ​តថាគត​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នក​បំផ្លាញ​ ​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​បំផ្លាញ​ ​ទាំង​ទូន្មាន​សាវក​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​ពាក្យ​ថា​ ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​នោះ​ដែរ​ ​ដែលគេ​ថា​នោះ​ ​ត្រូវហើយ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ព្រោះ​តថាគត​ ​សំដែងធម៌​ចំពោះ​ផ្លូវ​ប្រតិបត្តិ​ ​ដែល​បំផ្លាញ​បង់​នូវ​រាគៈ​
ថយ | ទំព័រទី ៣២៧ | បន្ទាប់
ID: 636830110172459075
ទៅកាន់ទំព័រ៖