ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​បាន​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ស្រុក​ជាទី​គោចរ​ ​មាន​ក្នុង​ទីណា​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ទៅ​នៅក្នុង​ទីនោះ​ចុះ​។​ ​ចំណែក​អ្នកស្រុក​ក៏​បែកគ្នា​ទៅជា​ពីរ​ផ្នែក​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បាន​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នកស្រុក​ទាំងឡាយ​មាន​ចំនួន​ច្រើនជាង​ ​នៅក្នុង​ទីណា​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ទៅ​នៅក្នុង​ទីនោះ​បាន​។​ ​(​ចំណែក​)​ ​អ្នកស្រុក​ដែល​ឥតមាន​សទ្ធា​ ​ឥតមាន​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​ច្រើនជាង​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​អ្នកស្រុក​ដែល​មាន​សទ្ធា​ជ្រះថ្លា​ ​មាននៅ​ក្នុង​ទីណា​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ទៅ​នៅក្នុង​ទីនោះ​ឯង​។​ ​
 [​១២​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ក្នុង​កោសល​ជនបទ​ ​មាន​ពួក​ភិក្ខុ​ចូលវស្សា​ក្នុង​អាវាស១​ ​ក៏​មិនដែល​បាន​ភោជន​សៅហ្មង​ ​ឬ​ឧត្តម​ឲ្យបាន​ឆ្អែត​ពេញលេញ​ម្តង​សោះ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​បើ​ពួក​ភិក្ខុ​ដែល​ចូលវស្សា​ហើយ​ ​មិនបាន​ភោជន​សៅហ្មង​ ​ឬ​ឧត្តម​ល្មម​ឆ្អែត​ពេញលេញ​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ត្រូវ​តាំងចិត្ត​ថា​ ​អាវាស​នេះឯង​ ​មាន​
ថយ | ទំព័រទី ៣៩ | បន្ទាប់
ID: 636829971116995558
ទៅកាន់ទំព័រ៖