ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

 [​២២​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ហៅ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​មក​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឮ​ថា​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​នៅ​(​ចាំវស្សា​)​ ​មិន​សប្បាយ​ទេ​ ​(​តែ​)​ ​ប្តេជ្ញា​ថា​ខ្លួន​ជា​អ្នក​នៅ​ដោយ​សប្បាយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឮ​ថា​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​នេះ​នៅ​ដូចជា​ការ​នៅ​រួម​របស់​បសុសត្វ​ ​(​សត្វ​ចិញ្ចឹម​)​ ​ហើយ​ប្តេជ្ញា​ថា​ ​ខ្លួន​ជា​អ្នក​នៅ​សប្បាយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឮ​ថា​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​នៅ​ដូចជា​ការ​នៅ​រួម​របស់​សត្វ​ពពែ​ ​(​តែ​)​ ​ប្តេជ្ញា​ថា​ខ្លួន​ជា​អ្នក​នៅ​សប្បាយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឮ​ថា​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​នេះ​នៅ​ដូចជា​ការ​នៅ​របស់​បុគ្គល​ប្រមាទ​ ​(​តែ​)​ ​ប្តេជ្ញា​ថា​ខ្លួន​ជា​អ្នក​នៅ​ដោយ​សប្បាយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​មិនសមបើ​នឹង​សមាទាន​មូគវត្ត​ ​(​វត្ត​របស់​មនុស្សគ​)​ ​ដែល​ជា​តិត្ថិយ​សមាទាន​ ​(​សមាទាន​របស់​តិរ្ថិយ​)​ ​ទេ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អំពើ​នេះ​ ​មិន​នាំឲ្យ​ជ្រះថ្លា​ដល់​ពួក​ជន​ដែល​មិនទាន់​ជ្រះថ្លា​ទេ​។​បេ​។​ ​លុះ​ទ្រង់​បន្ទោស​ហើយ​ ​ទ្រង់​ធ្វើ​ធម្មី​កថា​ ​ត្រាស់​ហៅ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មិន​ត្រូវ​ភិក្ខុ​សមាទាន​មូគវត្ត​ ​ដែល​ជា​តិត្ថិយ​សមាទាន​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ណា​សមាទាន​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​នៅចាំ​វស្សា​រួចហើយ​ ​បវារណា​ដោយស្ថាន៣យ៉ាង​ ​គឺ​ដោយ​ឃើញ​ក្តី​
ថយ | ទំព័រទី ៧៣ | បន្ទាប់
ID: 636829993890318117
ទៅកាន់ទំព័រ៖