ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

ដោយ​ឮ​ក្តី​ ​ដោយ​រង្កៀស​ក្តី​។​ ​បវារណា​នោះ​ជា​ការ​អនុលោម​ដើម្បី​ពោល​ប្រដៅ​នូវ​គ្នានឹងគ្នា​ ​ជា​ការ​ចេញ​ចាក​អាបត្តិ​ ​ជា​ការ​ធ្វើ​វិន័យ​ឲ្យ​ជា​ប្រធាន​ ​នឹង​ប្រាកដ​ដល់​អ្នក​ទាំងឡាយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ត្រូវ​អ្នក​ទាំងឡាយ​បវារណា​យ៉ាងនេះ​។​ ​ត្រូវ​ភិក្ខុ​ដែល​ឆ្លាស​ ​ប្រតិពល​ ​ឲ្យ​សង្ឃ​ដឹង​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​ថ្ងៃនេះ​ជា​ថ្ងៃ​បវារណា​។​ ​បើ​បវារណា​កម្ម​មានកាល​គួរ​ដល់​សង្ឃ​ហើយ​ ​គួរ​សង្ឃ​បវារណា​។​ ​ត្រូវ​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ធ្វើ​ឧត្តរាសង្គ​ ​ឆៀង​ស្មា​ម្ខាង​ ​អង្គុយច្រហោង​ ​ផ្គង​អញ្ជលី​ឡើង​ ​ហើយ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​នឹង​សង្ឃ​ថា​ ​នែ​អាវុសោ​ ​ខ្ញុំ​សូម​បវារណា​នឹង​សង្ឃ​ ​ដោយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ឮ​ក្តី​ ​រង្កៀស​ក្តី​ ​សូម​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ហើយ​ពោល​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ ​នឹង​ធ្វើតាម​ ​នែ​អាវុសោ​ ​ខ្ញុំ​សូម​បវារណា​នឹង​សង្ឃ​ ​ជា​គំរប់​ពីរ​ដង​ផង​ ​ដោយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ឮ​ក្តី​ ​រង្កៀស​ក្តី​ ​សូម​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ហើយ​ពោល​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ ​នឹង​ធ្វើតាម​ ​នែ​អាវុសោ​ ​ខ្ញុំ​សូម​បវារណា​នឹង​សង្ឃ​ជា​គំរប់​បីដង​ផង​ ​ដោយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ឮ​ក្តី​ ​រង្កៀស​ក្តី​ ​សូម​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ហើយ​ពោល​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ ​នឹង​ធ្វើតាម​ ​ត្រូវ​ភិក្ខុ​ខ្ចីវស្សា​ធ្វើ​ឧត្តរាសង្គ​ ​ឆៀង​ស្មា​ម្ខាង​ ​អង្គុយច្រហោង​ ​ផ្គង​អញ្ជលី​ឡើង​ ​ហើយ​និយាយ​
ថយ | ទំព័រទី ៧៤ | បន្ទាប់
ID: 636829994144382649
ទៅកាន់ទំព័រ៖