ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

យ៉ាងនេះ​នឹង​សង្ឃ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​សូម​បវារណា​នឹង​សង្ឃ​ ​ដោយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ឮ​ក្តី​ ​រង្កៀស​ក្តី​ ​សូម​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ហើយ​ពោល​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ ​នឹង​ធ្វើតាម​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​សូម​បវារណា​នឹង​សង្ឃ​ជា​គំរប់​ពីរ​ដង​ផង​ ​ដោយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ឮ​ក្តី​ ​រង្កៀស​ក្តី​ ​សូម​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ហើយ​ពោល​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ ​នឹង​ធ្វើតាម​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​សូម​បវារណា​នឹង​សង្ឃ​ជា​គំ​រប់​បី​រ​ដង​ផង​ ​ដោយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ឮ​ក្តី​ ​រង្កៀស​ក្តី​ ​សូម​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ហើយ​ពោល​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ ​នឹង​ធ្វើតាម​។​
 [​២៣​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​កាលដែល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ជា​ថេរៈ​កំពុងតែ​អង្គុយច្រហោង​ ​បវារណា​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ក៏​នៅ​លើ​អាសនៈ​ទាំងឡាយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ណា​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​តិច​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​នោះ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​កាលដែល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ជា​ថេរៈ​កំពុង​អង្គុយច្រហោង​ ​បវារណា​ ​មិនសមបើ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ហ៊ាន​នៅ​លើ​អាសនៈ​ទាំងឡាយ​សោះ​។​ ​ទើប​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​ដំណើរ​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឮ​ថា​កាលដែល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ជា​ថេរៈ​ ​កំពុង​អង្គុយច្រហោង​បវារណា​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​
ថយ | ទំព័រទី ៧៥ | បន្ទាប់
ID: 636829994422538559
ទៅកាន់ទំព័រ៖