ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧

ជាង​មុន​កើតឡើង​ទៀត​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​មិន​អាច​នឹង​បវារណា​ ​ជាទ្វេ​វា​ចិ​កាប​វារ​ណា​បាន​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបទូល​ដំណើរ​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​បវារណា​ ​ជាឯក​វា​ចិ​កាប​វារ​ណា​ ​(​បវារណា​តែ​ម្ដង​ៗ​)​ ​បាន​។​ ​សញ្ចរ​ភ័យ​ដ៏​ក្លាខ្លាំង​ជាង​មុន​កើតឡើង​ទៀត​។​ ​(​កាលនោះ​)​ ​ពួក​ភិក្ខុ​មិន​អាចប​វារ​ណា​ជាឯក​វា​ចិ​កាប​វារ​ណា​បាន​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្រាបទូល​ដំណើរ​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​បវារណា​ជាស​មា​នវ​ស្សិ​កាប​វារ​ណា​ ​(​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ដែល​មាន​វស្សា​ស្មើ​ៗ​គ្នា​ ​បវារណា​ព្រមគ្នា​)​បាន​។​ ​ក៏​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ក្នុង​អាវាស​មួយ​ ​មាន​ពួក​មនុស្ស​(​មក​)​ ​ឲ្យ​ទាន​ក្នុង​ថ្ងៃ​បវារណា​នោះ​ ​អស់​រាត្រី​ជាច្រើន​ ​(​ជិត​ភ្លឺ​)​។​ ​ទើប​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ពួក​មនុស្ស​ទាំងនេះ​ ​ឲ្យ​ទាន​អស់​រាត្រី​ជាច្រើន​ ​បើ​សង្ឃ​នឹង​បវារណា​ ​ជា​តេ​វា​ចិ​កាប​វារ​ណា​ ​សង្ឃ​នឹង​បវារណា​មិនទាន់​ ​ដ្បិត​រាត្រី​នេះ​ ​ជិត​ភ្លឺ​ហើយ​ ​តើ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​ត្រូវ​ប្រតិបត្តិ​ដូចម្តេច​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបទូល​ដំណើរ​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​បើ​ក្នុង​អាវាស​ណាមួយ​ ​មាន​ពួក​មនុស្ស​ ​ឲ្យ​ទាន​ក្នុង​ថ្ងៃ​បវារណា​នោះ​ ​អស់​រាត្រី​ជាច្រើន​។​ ​បើ​ពួក​ភិក្ខុ​ក្នុង​ទី​
ថយ | ទំព័រទី ១២១ | បន្ទាប់
ID: 636830020938175166
ទៅកាន់ទំព័រ៖