ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧០

 ពាក្យ​ថា ភាវនា បាន​ដល់​ភាវនា ៤ យ៉ាង។បេ។ ឈ្មោះថា​ភាវនា​ ដោយ​អត្ថ​ថា​សេព។ ខ្យល់​ដង្ហើមចេញ និង​ខ្យល់​ដង្ហើមចូល​របស់​បុគ្គល​ កាល​តម្កល់ទុក​ក្នុងចិត្ត ឈ្មោះថា​សីលវិសុទ្ធិ ដោយ​អត្ថ​ថា​សង្រួម។បេ។ កាល​បុគ្គល​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ភាព​នៃ​ចិត្ត​មាន​អារម្មណ៍​តែមួយ​ ដែល​មិន​រាយមាយ ដោយអំណាច​នៃ​ដង្ហើមចេញ​របស់​បុគ្គល កាល​តម្កល់ទុក​នូវ​ចិត្ត។បេ។ បុគ្គល​កាល​ដឹង​ច្បាស់ ឈ្មោះថា​ប្រមូល​មក​នូវ​ឥន្ទ្រិយ​ទាំងឡាយ ហេតុ​នោះ លោក​ពោល​ថា​ បុគ្គល​ចាក់ធ្លុះ​នូវ​អត្ថ​នៃ​ការ​ស្ងប់។
 [១២៣​] បុគ្គល​សិក្សា​ថា​ អាត្មាអញ​កាល​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រួច ទើប​ដកដង្ហើម​ចេញ សិក្សា​ថា អាត្មាអញ​កាល​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រួច​ ទើប​ដកដង្ហើម​ចូល តើ​ដូចម្ដេច។ បុគ្គល​សិក្សា​ថា អាត្មាអញ កាល​ចិត្ត​ញ៉ាំង​ឲ្យ​រួចចាក​រាគៈ​ ទើប​ដកដង្ហើម​ចេញ សិក្សា​ថា អាត្មាអញ កាល​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រួចចាក​រាគៈ ទើប​ដកដង្ហើម​ចូល​ សិក្សា​ថា អាត្មាអញ​កាល​ញ៉ាំង​ចិត្ត ឲ្យ​រួចចាក​ទោសៈ ទើប​ដកដង្ហើម​ចេញ សិក្សា​ថា​ អាត្មាអញ​កាល​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រួចចាក​ទោសៈ ទើប​ដកដង្ហើម​ចូល សិក្សា​ថា អាត្មាអញ​កាល​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រួចចាក​មោហៈ​ ទើប​ដកដង្ហើម​ចេញ សិក្សា​ថា អាត្មាអញ កាល​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រួចចាក​មោហៈ ទើប​ដកដង្ហើម​ចូល។បេ។
ថយ | ទំព័រទី ១៦៨ | បន្ទាប់
ID: 637362308661187724
ទៅកាន់ទំព័រ៖