ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧០

ចិត្ត​ដែល​ដល់​នូវ​ឯកត្តៈ​ ដោយ​ឋាន​ទាំង ៤ នេះ ឈ្មោះថា​ជា​ធម្មជាត​ជ្រះថ្លា ដោយ​បដិបទា​វិសុទ្ធិ​ផង ឈ្មោះថា​ការ​ចម្រើន​រឿយ​ ៗ នៃ​ការ​សំឡឹង​ពិនិត្យ​ផង ឈ្មោះថា​រីករាយ​ដោយ​ញាណ​ផង។
 [៧៩​] បឋមជ្ឈាន មាន​អ្វី​ជា​ខាងដើម​ មាន​អ្វី​ជា​កណ្ដាល មាន​អ្វី​ជា​ខាងចុង។ បឋមជ្ឈាន មាន​បដិបទា​វិសុទ្ធិ​ជា​ខាងដើម មានការ​ចម្រើន​រឿយ​ ៗ នៃ​ការ​សំឡឹង​ពិនិត្យ ជា​កណ្ដាល មានការ​រីករាយ​ព្រម​ជា​ខាងចុង។
 [៨០​] បឋមជ្ឈាន មាន​បដិបទា​វិសុទ្ធិ ជា​ខាងដើម​ តើ​បដិបទា​វិសុទ្ធិ ជា​ខាងដើម មាន លក្ខណៈ​ប៉ុន្មាន​យ៉ាង។ បដិបទា​វិសុទ្ធិ​ជា​ខាងដើម មាន​លក្ខណៈ​ ៣ យ៉ាងគឺ ធម៌​ណា ជាស​ត្រូវ​នៃ​បឋមជ្ឈាន​នោះ ចិត្ត​រមែង​បរិសុទ្ធ​ចាក​ធម៌​នោះ ចិត្ត​រមែង​ដើរឆ្ពោះ​ទៅកាន់​ សមថ​និមិត្ត​ជា​កណ្ដាល ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្អាត ចិត្ត​រមែង​ស្ទុះ​ទៅ​ក្នុង​សមថ​និមិត្ត​នោះ ព្រោះ​ការ​ដើរឆ្ពោះ​ គឺ​ត្រង់​ដែល​ចិត្តបរិសុទ្ធ ចាក​ធម៌​ជាស​ត្រូវ ១ ត្រង់​ដែល​ចិត្ត​ដើរឆ្ពោះ​ទៅកាន់​សមថ​និមិត្ត​ជា​កណ្ដាល​ ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្អាត ១ ត្រង់​ដែល​ចិត្ត​ស្ទុះ​ទៅ​ក្នុង​សមថ​និមិត្ត​នោះ ព្រោះ​ការ​ដើរឆ្ពោះ​ ១ (ទាំង ៣ នេះ​) ឈ្មោះថា បដិបទា​វិសុទ្ធិ ជា​ខាងដើម​របស់​បឋមជ្ឈាន នេះឯង លក្ខណៈ ៣ យ៉ាង​របស់​បដិបទា​វិសុទ្ធិ ជា​ខាងដើម ហេតុ​នោះ លោក​ពោល​ថា បឋមជ្ឈាន មាន​លំអ​ខាងដើម​ផង​ បរិបូណ៌​ដោយ​លក្ខណៈ​ផង។
ថយ | ទំព័រទី ៩៦ | បន្ទាប់
ID: 637362140207833788
ទៅកាន់ទំព័រ៖