ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧១

ថា នេះ ជា​ទុក្ខអរិយសច្ច ដែល​តថាគត​កំណត់​ដឹង​ហើយ។
 ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ តថាគត មាន​ចក្ខុ​កើត​ហើយ មាន​ញាណ​កើត​ហើយ មាន​បញ្ញា​កើត​ហើយ មាន​វិជ្ជា​កើត​ហើយ មាន​ពន្លឺ​កើត​ហើយ ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ ដែល​មិនធ្លាប់​ឮក្នុង​កាលមុន​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខសមុទយ​អរិយសច្ច។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ តថាគត មាន​ចក្ខុ​កើត​ហើយ មាន​ញាណ​កើត​ហើយ មាន​បញ្ញា​កើត​ហើយ មាន​វិជ្ជា​កើត​ហើយ មាន​ពន្លឺ​កើត​ហើយ ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ ដែល​មិនធ្លាប់​ឮក្នុង​កាលមុន​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខសមុទយ​អរិយសច្ច ដែល​តថាគត​គួរ​លះ។បេ។ ថា នេះ ជា​ទុក្ខសមុទយ​អរិយសច្ច ដែល​តថាគត​លះបង់​ហើយ។
 ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ តថាគត​មាន​ចក្ខុ​កើត​ហើយ មាន​ញាណ​កើត​ហើយ មាន​បញ្ញា​កើត​ហើយ មាន​វិជ្ជា​កើត​ហើយ មាន​ពន្លឺ​កើត​ហើយ ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ ដែល​មិនធ្លាប់​ឮក្នុង​កាលមុន​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខនិរោធ​អរិយសច្ច។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ តថាគត មាន​ចក្ខុ​កើត​ហើយ មាន​ញាណ​កើត​ហើយ មាន​បញ្ញា​កើត​ហើយ មាន​វិជ្ជា​កើត​ហើយ មាន​ពន្លឺ​កើត​ហើយ ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ ដែល​មិនធ្លាប់​ឮក្នុង​កាលមុន​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខនិរោធ​អរិយសច្ច ដែល​តថាគត​គួរ​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់។បេ។
ថយ | ទំព័រទី ១៣៥ | បន្ទាប់
ID: 637641123433685568
ទៅកាន់ទំព័រ៖