ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧២

បុគ្គល​គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​តែម្នាក់ឯង ដូច​កុយរមាស យ៉ាងនោះ​ឯង។ បុគ្គល​បាន​នូវ​សាមយិក​វិមុត្តិ ដោយហេតុ​ណា ហេតុ​នោះ មិនមែន​ជាទី​តាំង​នៃ​បុគ្គល​អ្នក​ត្រេកអរ​ក្នុង​ពួក​ទេ បុគ្គល​ពិចារណា​នូវ​ពាក្យ​នៃ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​អាទិច្ចពន្ធុ​ហើយ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​តែម្នាក់ឯង ដូច​កុយរមាស។ បុគ្គល​កន្លង​ចម្រូង គឺ​ទិដ្ឋិ ដល់​នូវ​ធម៌​ទៀង គឺ​មគ្គ​ទី ១ មាន​មគ្គ (ដ៏​សេស) បាន​ហើយ មិន​មាន​អ្នកដទៃ​ដឹកនាំ ព្រោះ​ដឹង​ថា អាត្មាអញ​មាន​ញាណ​កើតឡើង​ហើយ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​តែម្នាក់ឯង ដូច​កុយរមាស។ បុគ្គល​មិន​ជាប់ចិត្ត (ក្នុង​អាហារ) មិន​កុហក មិន​ស្រេកឃ្លាន មិន​លុបគុណ​គេ កម្ចាត់បង់​មោហៈ ដូចជា​ទឹកចត់ មិន​មាន​ទីអាស្រ័យ​នៅ​គឺ​តណ្ហា ក្នុង​លោក​ទាំងពួង​ហើយ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​តែម្នាក់ឯង ដូច​កុយរមាស។
ថយ | ទំព័រទី ២៤ | បន្ទាប់
ID: 637641340225504546
ទៅកាន់ទំព័រ៖