ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧២

ព្រះ​បច្ចេកពុទ្ធ​ទាំងឡាយ ជា​បុគ្គល​មាន​ឥន្រ្ទិយ​ស្ងប់ មានចិត្ត​ស្ងប់ស្ងាត់ មានចិត្តជា​សមាធិ ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ប្រាជ្ញា ចំពោះ​សត្វ ក្នុង​ទីបំផុត​ដែន ដូច​ប្រទីប​ឆ្លុះ​បំភ្លឺ​ក្នុង​លោកខាងមុខ និង​លោក​នេះ ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់​ពួក​សត្វ។ ព្រះ​បច្ចេកពុទ្ធ​ទាំងឡាយ ជាធំ​ជាង​ជន លះកិលេស​ជា​គ្រឿង​រារាំង​ទាំងពួង​ហើយ ជា​ប្រទីប​នៃ​លោក មាន​រស្មី​ដូច​មាស​ដុំ ជា​ទក្ខិណេយ្យ​បុគ្គល​ដ៏​ល្អ​របស់​សត្វលោក ដោយ​ឥត​សង្ស័យ ជា​បុគ្គល​សម្រេច​ដោយ​និរោធ​សមាបត្តិ​ជា​រឿយៗ។ សុភាសិត​របស់​ព្រះ​បច្ចេកពុទ្ធ​ទាំងឡាយ រមែង​ប្រព្រឹត្តទៅ​ក្នុង​មនុស្សលោក ព្រមទាំង​ទេវលោក ពួក​ជនពាល​ណា​ស្តាប់​ហើយ តែ​មិនបាន​ធ្វើតាម​សុភាសិត មាន​សភាព​ដូច្នោះ​ទេ ពួក​ជនពាល​នោះ​ឯង រមែង​ធ្លាក់​ទៅ​រងទុក្ខ​ទាំង​ឡាយ​រឿយៗ។
ថយ | ទំព័រទី ៣២ | បន្ទាប់
ID: 637641342093161021
ទៅកាន់ទំព័រ៖