ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៧២

ពួក​សាវ័ក អ្នក​ឈ្លាសវៃ​ក្នុង​ឥទ្ធិបាទ ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​ចម្រើន​សមាធិ ប្រកប​នូវ​សម្ម​ប្ប​ធាន តែង​ចោមរោម​ព្រះ​អង្គ​សព្វៗ កាល។ ពួក​សាវ័ក​អ្នក​បាន​នូវ​ត្រៃវិជ្ជា​ផង បាន​អភិញ្ញា ៦ ផង ដល់​នូវ​ត្រើយ​នៃ​ឫទ្ធិ​ផង ដល់​នូវ​ត្រើយ​នៃ​ប្រាជ្ញា​ផង តែង​ចោមរោម​ព្រះ​អង្គ​សព្វៗ កាល។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្យាយាម​ធំ ពួក​សិស្សរបស់​ព្រះអង្គ​បែបនេះ បាន​សិក្សា​ល្អ កម្រ​បុគ្គល​គ្រប​សង្កត់​បាន មាន​តេជះ​ខ្ពង់ខ្ពស់ តែង​ចោមរោម​ព្រះ​អង្គ​សព្វៗ កាល។ ព្រះអង្គ ត្រូវ​ពួក​សិស្ស​ទាំងនោះ ដែល​ជា​អ្នក​សង្រួម មានត​បៈ​ចោមរោម​ហើយ ទ្រង់​មិន​ខ្លាច ដូច​ស្តេចម្រឹគ រុងរឿង​ដូច​ព្រះ​ចន្រ្ទ។ ឈើ​ទាំងឡាយ ដុះ​នៅ​លើ​ផែនដី តែង​លូតលាស់​ចម្រើនឡើង ឈើ​ទាំងនោះ តែង​បញ្ចេញ​ផ្លែ។ បពិត្រ​ព្រះ​សក្យ​បុត្ត មានយស​ធំ ព្រះអង្គ​ដូច​ផែនដី ពួក​សាវ័ក​តាំងនៅ​ក្នុង​សាសនធម៌​របស់​ព្រះអង្គ​ហើយ តែង​បាន​នូវ​ផ្លែ គឺ​អមតមហានិព្វាន។
ថយ | ទំព័រទី ៦១ | បន្ទាប់
ID: 637641350095040779
ទៅកាន់ទំព័រ៖